Kirkjuritið - 01.12.1978, Qupperneq 66

IX
Nú hefði mátt ætla, að umræðum um
handbókarmálið væri lokið og sam-
þykkt tillagnanna ein eftir. Svo var þó
ekki. Enn hefjast nýjar umræður um
málið. í „Verði ljós!“, 1898, 1. tbl.,
birtist grein eftir síra Þorvald Bjarna-
son á Mel, sem hann nefndi: Nokkur
orö um handbókarfrumvarpiö nýja.
Þar rekur hann nokkuð sögu gildandi
handbókar Péturs biskups frá árinu
1869, sem hann finnur margt til for-
áttu. Víkur hann því næst að vinnu-
brögðum endurskoðunarnefndar-
innar og finnur þeim einnig ýmislegt
til foráttu. Segir hann m. a. svo: „Jeg
þykist sjá það á athugasemdum bisk-
ups við handbókarfrumvarpið, að
handbók sú, er hann og nefndin hefir
tekið til endurskoðunar, er endur-
skoðaða handbókin sú er prentuð var
1869. Fyrir þá sök sárnar mér það
mjög, að nefndin skuli hafa hallazt að
því, að láta standa kollektur þær, er
Pjetur biskup setti í stað hinna
gömlu; því að þótt sjera B. S. (síra
Benedikt Scheving, prestur á Fjóni í
Danmörku, sem einn manna mun
hafa skrifað ritdóm um handbókina
og farið mjög lofsamlegum orðum
um hana) kalli gömlu kollekturnar
„smekklausar, opt óskiljandi og það
hann frekast getur sjeð Ijelega út-
leggingu á kollektum anglíkönsku
kirkjunnar," þá er hið eina sanna í
þessum dómi það, að þýðingin á
þeim er hvergi nærri nógu góð, eins
og við vildi brenna á 16. öldinni; að
segja, að þær sjeu þýðing á
kollektum anglíkönsku kirkjunnar, er
fremur kynlegt; það er eins og B. S.
ætli, að þær sjeu frumsmíð anglí-
304
könsku kirkjunnar, þarsem þærvitan-
lega bæði í lúthersku og ensku kirkj-
unni vel flestar eru þýðing á kirkju-
legum bænum rómversku kirkjunnar;
en það hafa báðar, enska og lútherska
kirkjan, til síns ágætis, að þær ekki að
þarflausu vildu hafna neinu því, er án
misskilnings mátti halda við guðs-
þjónustuna af fornu. Einmitt af því að
kollektur gömlu handbókarinnar voru
fornar kristilegar og sannkristilegar
bænir, sem jeg vissi, að þrjú hinna út-
breiddustu kirkjufjelaga enn hafa 1
fullu gengi, vildi jeg ekki, að neinn
leyfði sér að einangra okkar fámennu
íslenzku kirkjudeild í þessu atriði, og
hefði því óskað, að handbókarnefndin
í stað Pjeturs-kollektanna hefði getað
gefið oss nýja þýðingu á hinum fornu
bænum. í þeim fáu, sem Pjetur biskup
hafði haldið, hafði nefndin gott sýniS'
horn þess, hvernig vel má breyta t'1
talsverðs batnaðar, án þess að miklu
sje breytt.13
Síra Þorvaldur heldur síðan áfram
og ræðir um einstaka kafla handbók-
artillagnanna. Hann fellir sig vel við
textavalið. Nokkuð ræðir hann um
skírnina, en það verðurekki rakið hér>
fremur en annað það, er hann seg,r
um framkvæmd hinna ýmsu prests-
verka. En að lokum segir hann svo:
„Það er auðsjeð á athugasemdum
við handbókarfrumvarpið, að nefnd'
inni hefur fundizt hún vera í ta,s
verðum vanda stödd, þegar hún átti a
fjalla um guðsþjónustugjörð í kirkJ
unni. Reyndar lýsir nefndin því yfir>a
sjer þyki tilhögunin á hinni almenn
guðsþjónustugjörð hjer á landi ek
13) „Verði ljós!“, 1898,1. tbl., bls. 7.