Kirkjuritið - 01.12.1978, Síða 69

uð og væri sízt ástæða að koma fram
^eð hana nú, þarsem auk pistil-text-
anna væru nú 3 guðspjallaraðir fyrir-
skipaðar."15
Þar með virtist handbókarmálið
endanlega vera komið í höfn, og
hefði því mátt ætla, að nýja hand-
bókin sæi dagsins Ijós áður en nýja
öldin gengi í garð.
En raunin varð önnur svo sem allir
vita.
Umræðum hélt enn áfram - og nú
neyrðust raddir vestan um haf, sem
athygii vöktu. Síra Jón Bjarnason rit-
^öi grein um málið í Sameininguna,16
Par sem hann ræðir mest um tillögur
eð textum pistla og guðspjalla, og
síra Friðrik A. Bergmann aðra í Alda-
J^nót 1898, en Haraldur Níelsson getur
Peirrar greinar mjög lofsamlega í rit-
u'egn, er hann skrifar um heftið árið
'899. Þarsegir m. a. svo:
i.Aðra ritgjörð stórmerka hefur rit-
stjórinn sjálfur skrifað í þennan ár-
9sng ritsins: Um tíöareglur kirkju
'forrar, og er hún skrifuð út af hand-
Pokarmálinu. Höf. ritar af meiri þekk-
ln9u um það mál en flestir aðrir, sem
Urn það hafa fjallað, og fyrir því tel ég
'nst, að handbókarnefndin muni ekki
Pfusari á að taka bendingar hans til
> 'b/egunar, helduren athugasemdir
Vnisra presta hér á landi, sem af minni
Pekkingu hafa talað. Hreyfinguna til
ndurbóta á tíðareglunum telur höf.
15> ..Verði ljós!“
15) Sameiningin
,1898,8. tbl., bls. 125—6.
, 1897, bls. 162-8 og 178-84.
mjög þýðingarmikla og vonar, að hún
verði til mikillar blessunar fyrir hið ís-
lenzka kirkjulíf. En of snemmt séenn
að gefa handbókina út í endurbættri
mynd, enda liggi ekkert á. Ekki getum
vér neitað því, að vér höllumst fremur
að þessari skoðun höf., og það er því
meiri ástæða fyrir handbókarnefndina
að fresta útgáfu handbókarinnar, sem
nú mun fastráðið að byrja á endur-
skoðun hinnar íslenzku þýðingar nýja
testamentisins. Því naumast mun sú
aðferðin heppilegri, að fara fyrst að
endurskoða guðspjöll og pistla þá, er í
handbókinni eiga að standa, með því
að það yrði æði-langt mál, þar sem
textaraðir guðspjallanna eru orðnar
þrjár. Sú ósk hefur raunar komið fram,
en slíkt er vanhugsað." 17
Mér sýnist þessi grein síra Friðriks
A. Bergmanns vera mjög merkileg, og
þar sem hann rekur nokkuð sögu ým-
issa liða messunnar og þróun hand-
bókar á íslandi, langar mig til þess að
birta verulega kafla úr greininni, sem
hann nefnir: Tíðareglur kirkju vorrar.
Þarsegirm. a.:
„Það er nú orðin tízka að lítilsvirða
alt, sem form kallast, Menn velja því
oft og tíðum ýms háðungarnöfn, kalla
það dauðan bókstaf, kreddur og hé-
giljur, sem skynsömum mönnum sé
minkun að hafa um hönd. Einkum eru
það þó hin kristilegu form. sem mönn-
um er orðið illa við. Margir kalla nú
skírn og kvöldmáltíð eintóm form,
ekki einungis þeir, sem sagt hafa skil-
ið við kirkjuna og kristindóminn, held-
ur jafnvel ýmsir, sem teljast í hópi trú-
17) „Verði ljós!“, 1899,5. tbl., bls. 73.
307