Alþýðublaðið - 15.05.1923, Side 2

2
flvað vantar?
í gíundroða þeim og óreiðu,
sem nú líkir í ísleDzkum stjórn-.
málum, éru menn um fátt sam-
mála, og er það að vísu ekki
hið versta, þvf að á meðan er
þó ekki komið ofan í það, að
hver elti annan í hugsunarlausu
jánki.
I>ó er eitt, sem flestir eru á
einu máli um, og það er, að
oss vanti eitthvað. Menn greinir
á um það, hvað það er, en það
er eins og allir finni til einhvers
konar vöntunar og tómleika.
En hvað er þá það, sem vantar?
Oss vantar fé, segja margir.
Þeir hafa haest, sem eðliiegt er,
því að þeir gusa mest, sem
grynst vaða. Þeir skilja ekki,
að fjárvöntun er ekki frumleg
vöntun. Fé vantar af því, að
skortur hefir verið 'á vinnu. Án
vinnu verður té ekki fengið
nema með ránum og gripdeild-
um, og gengur það þá fljótt til
þurðar.
Oss vantar menn, segja aðrir,
en þeir eru litlu betur á vegi
staddir en hinir, sem halda, að
það séu peningiar, sem vantar.
Það er nóg og meira en nóg til af
mönnum, sem færir eru að vinna
hvert það verk, sem þjóðinni er
nauðsynlegt að unnið sé.
Nei. Það vantar hvorki fé né
menn,
En það er annað, sem vantar.
Það er shynsamlegt vit.
Það vantar skynsamlegt vit í
stjórnmálarekstur þjóðarinnar til
þess að greina aðalatriði frá
aukaatriðum, til þess að áðhyll-
ast-'og hrinda í framkvæmd því
einu, er miðar til hagsmuna fyrir
alla heildina, alla þjóðina.
Það er og annað, sem vantar,
og það er heil þrenning skarp-
sýni, yfirsýni, framsýni og inn-
sýni, — yfirsýni til þess að geta
greint, hver sé aðalleiðin f mergð
þeirra leiða, sem um getur verið
að velja, — framsýni til þess
að tiltaka og festa sjónir á því
marki, sem að er stefnt, og geta
séð, hvað er í leið og hvað úr
leið, svo að háldið sé í horfinu, —
og innsýni í samstarf þeirra afla,
er fylla straum Iífsins.
Það er sameiginiegt með öli-
ALÞ YÐUBLAÐIÐ
um þeim stjórnmálaflokkum, er
enn hata nokkur ráð hér f landi,
að þá skortir alt þetta. Hverjum
þeim, sem dvalist hefir, þó ekki
sé nema stutta stund, við um-
ræður í Aiþingi, hlýtur að hafa
blöskrað, hversu hvort tveggja
höfuðeinkenni þingsins hefir komið
skýrt fram í meðferð mála: ann-
ars vegar botnlaust andleysi og
ráðaleysi og hins vegar rembingur
yfir þekkingu á hégóma. Því er
nú svo komið, að þegar alþingi
er nefnt, hrista flestir höfuðið.
En þetta eru vandræði.
Meðan svona er, bíður þjóðin
daglega tjón. Á meðan sígur
endalaust á ógæfuhlið, og þó að
fáeinir menn séu til innan þjóð-
félagsins, sem þetta er ávino-
ingur, þá er of mikið að fórna
velferð allrar alþýðu fyrir það.
Þess vegna þarf að taka f
taumana og það rösklega.
Það má gera með mörgu móti.
En það er eins með þetta sem
annað, þar sem um margt er að
veija, að þar er eitt bezt, og
bezta ráðið til þess að taka (
taumana í fslenzkum stjórnmál-
um og kippa þeim á rétta leið
er að styðja til sem ,mestia
áhrifa f landinu þann stjórnmála-
flokk, - sem stefnuskrá hans er
bæði reist á spámannlegri anda-
gift og framsýni og, skynsam-
legu viti.
Sá flokkur er Alþýðuflokkur-
inn.
Bækur og rit,
send Alþýðuhlaðinn.
Ouðjön Benedildsson (frá Ein-
holti):Frostrósir [kvæði] Reykja-
vík 1923, Félagsprentsmiðjan. —
í fyrra, þegar ekkert heyrðist
til hinna rosknu og reyndu
manna nema kvein og kvartanir
yfi& fjárkreppu og erfiðum tím-
um, og þessir ráðsettu menn sáu
ekki, að neitt væri gerlegt á
neinu sviði, — þá risu ungu
mennirnir upp og mótmæltu —
f verki. Á tæpu ári komu út
ekki færri en átta skáldrit eftir
kornung skáld. Það var gaman
að lifa það — fyrir þá, sem
eínis- og auðs-hyggja hefir ekki
Latskur
í heíidsölu
o0 smásölu
hjá
Kanpféiagino.
Hjálpárstöð Hjúkrunarfélags-
ins »Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. 11 —12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5—6 e. --
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. --
Kaupcudur blaðsins, sem hafa
bústaðaskilti, tilkynni afgreiðsl-
unni. Einnig þeir, sem verða
fyrir vanskilum.
Vegofóðup,
yfir 80 teg. fyrirliggjand'.
Góður pappír. Lágt verð.
Hiti & Lfós
Laugavegi 20 B. — Sími 830:
gert blinda fjrir lögum lífsins.
Vera má þó, að rosknu og reyndu
mönnnuum hafi ekki þótt neitt
gaman á ferðum; flestir eiga
erfitt með að þola, að fram úr
þeim sé farið, ef þeir verða varir
við það. Þeir munu því hafa
óskað, að sem fyrst sæist fyrir
endann á þessari lest. En sem
sem betur fer, er ekki enn komið
að því, og voDandi fer aldrei
svo, að unga menn vanti að
-ryðja brautir, þá er hina gömlu
þrýtur. Hér er eitt ungt skáld
enn á ferðinni, og von er á
fleirum. — Nafnið á bók þessa
unga skálds er ekki með þeim
b^æ, að það dragi menn að bók-
inn'. Frost er ekki sérstaklega
aðiaðandi hugmynd, og það
þarí meira en rósir til þess að
vinna bug á beyg við það. En
einmitt þetta nafn ber þess vitni,
að skáld er á ferðinni — og
þáð — sém meira er’ og óvana«
legra — skáld, vsem er glögg-
skygnt einnig á það um hagi
síua, er líklegt er fremur til