Framtíðin - 01.08.1909, Blaðsíða 1

r p:
1/'
2. árg. | WINNIPEG, Ágúst 1909 || 6. tölubl.
SMÁR.
VEK vill vera smár Vilja minkun fyrir hana aS vera smá.
ekki allir vera stórirf Því Og því síður væri það minkun að
það er svo ervitt að Vera lieyra henni til. Og aldrei hefir
smár, og oft svo bagalegt. mér fundist það. Öðru nær! Mig
En gott að vera stór, og hefur því aldrei langað til þess að
mikill hagur. Þetta finst heyra nokkurri annarri þjóð til.
okkur. En til þess hef jeg fundið, livað
Stórt gengur í augun. iámótt fer érvitt er að vera íslenctmgur, og
oft fram hjá manni. Stórt er mik- kostnaðarsamt, ekki síst hér í landi.
ils metið. Smátt er margoft smáð. og að best væri að blandast sem ,
Stórt ryðst áfram. Smátt kemst íyrst stórþjóð, ef um þcegindin og
hvergi. Þannig virðist það vera. liœgindin ein væri að tefla í lífinu;
Það er því töluverð reynsla að ÞyJ yitanlega er liægt að komast
vera sjmár, og erviðismunir sér- hjá ýmsum óþægindum, ef við hætt-
stakir samfara því. Og ákaflega, um að vera sannir Islendingar.
kostnaðarsamt er það stundum. Okkar gætir ekki innan um stór-
Einu sinni var jeg á fyrstu þjóðirnar, sem við búum með. Þær
skóla-árum mínum spuyður að því, skyggja á okkur, og þær eru fyrir
hvort mér þætti það ekki leiðinlegt oþkur, Og það er ervitt fyrir okk-
að heyra til smárri þjóð. Jeg.neit- ur sem þjóð að ryðja okkur braut.
aði því. Og mér varð grarnt í geði Ef við þurfum að gera eitthvað,
út af spurningunni. Mér fanst að sem útheimtir samvinnu og sam-
verið \æri að sýna þjóðinni minni tök, þá erum við svo fáir. Og ef
lítilsvirðing með spurningunni. um mikið er að ræða, þá þarf hver
Þ\ í mér fanst það ekki vera nein um sig af liinum fau að leggja