Framtíðin - 01.08.1909, Blaðsíða 6

FRAMTIÐIN
HVAÐ ER KLUKKAN?
Þegar jeg var ungur drengur,
knilaði f'aðir minn á mig einn dag,
cg fór að kenna mér að þekkja á
k.ukkuna. Hann sagði mér tii hvers
Jtngi vísirinn væri, að hann ætti að
sýna mínúturnar, en minni vísirinn
væri til þess, að sýna stundirnar.
Líka skipaði hann mér að læra alla
tölustafina á skífunni, og ekki fékk
jeg að sleppa, fyr en jeg kunni alt
upp á mínar tíu fingur. Óðar en
jeg var búinn að læra þetta, hljóp
jeg út, og fór að leika mér við
drengina. En faðir minn kom á
hælana á mér, kallaði á mig og
sagði: “Bíddu látíið við, Andrés!
jeg þarf að segja þér nokkuð
meira.” Jeg varð iiissa, og liugs-
aði með sjálfum mér, hvað það gæti
verið, sem jeg þyrfti nú að læra,
því jeg þóttist þekkja svo vel á
klukkuna sem faðir minn sjálfur.
“Andrés!” sagði hann. “Jeger
búinn að segja þér, hvernig |>ú átt
að fara að því að vita æfinlega
livað framorðið er dags; en jeg
þarf nú líka að kenna þér, hvernig
þú skalt fara að vita, hvað fram-
orðið sé æfi þinnar.” Þetta þókti
mér þyngri þrautin, og jeg skyldi
ekkert í því; beið jeg þess með þol-
ínm^ði, að faðir minn útlistaði
þetta betur fyrir mér, því mig lang-
aði út f sollinn. “Ritningin segir,”
^ælti hann þá, “að mannæsæfin sé
70 ár, og 80 þegar best lætur. Lífið
er nú að vísu mjög hænið, og það
er óvíst. hvort þú lifir til morguns:
on of við skiftum þeim 80 árum í 12
kafla. bá lenda hér um hil 7 ár f
hverri klukkustund mannsæfinnar.
Nú veit jeg, að einhver drengur sé
7 ára gamall, þá er klukkan 1 í lífi
hans; og svo er nú einmitt fyrir
þér. Þegar þú ert 14 ára gamall,
þá er klukkan lijá þér 2; þegar þú
hefur einn um tvítugt, er klukkan
Ö, o. s. frv., ef guð gefur þér líf og
heilsu. Þannig getur þú æfinlega
vitað, hvað framorðið er æfi þinn-
ar. Og í hvert sinn, sem þú gætir
að klukkunni, þá skaltu rifja þetta
upp fyrir þér. Eftir þessum reikn-
ingi dó afi minn klukkan 12, en
faðir minn klukkan 11. Hvað
klukkan kann nú að verða þegar
við deyjum, Andrés! það veit sá,
sem alt veit.”
Jeg laef varla nokkurn tíma síð-
an heyrt svo spurt: livað er klukk-
an? eða sjálfur gætt að því, að jeg
liafi ekki minst orða föður míns.
Jeg veit ekki, barnið gott! hvað
framorðið muni vera æfi þinnar;
en það veit jeg, að margt er orðin
klukkan mín; og ef jeg annars ætla
að láta eitthvað gott liggja eftir
mig, þá er sannarlega mál fyrir
mig að byrja. Spurðu líka sjálft
þig: hvað er klukkan?
fÞýdd saga, er Mrs. Kristín D. Jónson á
Hallson, N. D., liefur sent Framt., og á
])akkir skiliö fyrir.J
VERTU GÓÐUR VIÐ SKEPNURNAR.
Þið þurfið að læra ])ttð, börn! að
vera góð við skepnurnar. Þeim líð-
ur þá svo miklu betur. Og þær gera
líka meira gagn. Og ykkur líður
líka betur. Jes: ætla að segja ykkur
sögu eina um það:
Þnð var hestur einn fyrir vagni,
og á vagninum voru sekkir fullir af
máhni. Tllassið virtist að vera
mikils til of þungt fyrir einn hest
að draga.
Mnðnrinn, sem ók, fór inn í hlið-