Framtíðin - 01.08.1909, Blaðsíða 16

9 G
FRAMTIÐIN
lá stúlkunum ]jaö, ])ó ]jær ósku'öu þess af
lijarta, aö piltarnir töpuöu, svo aö þeir
þyrftu aö búa til matvælin fyrir samsætið.
Ungu mennirnir óttuöust, aö ]jetta yröi
þeim ekki tii frægöar, og tóku þeir þaö
til bragös að kjósa dómnefnd eingöngu úr
hópi piltanna. Stúlkurnar höföu lofast til
þess að spila fyrir þá á orgeliö, en afsögðu
nú aö gera ]5aö. Piltunum var flest lægn--
ara en aö spila á hljóöfæri. Líklega væri
það talinn ckostur á söng af bandalagi
Fyrsta lút. safnaðar 'í Winnipeg, ef
hana: “Ertu svöng, stúlka litla ?”. Stúlk-
an játaöi því kurteislega.
“Því færöu þér þá ekki brauð-sneið ?”
“Af því jeg hef engan gaffal.”
“En fingurnir voru ])ó búnir til á und-
an gafflinum,” sagöi doktorinn og brosti.
Litla stúlkan leit upp á hann einarölega
og svaraöi:
“Ekki fingurnar á mér !”
Hann hló hjartanlega.
organistinn færi aö ráöfæra sig við söng-
flokkinri i miðjum söngnum. En nefndin
okkar fékst ekkert um þannig löguð smá-
atriði, svo piltarnir unnu sigur. Stúlk-
urnar urðu stórreiöarf?; sem nærri má
geta, og langar sjálfsagt mjög til þess að
hefna sín. Eins og lesendur Framt. geta
skiliö, er vandamál okkar ekki fólgið í þvi,
að fá meiri hluta af piltunum til að sækja
fundi eins og á sér stað viða, heldur þa'ö,
hvernig cigi að raða við pilta, sem
eru i meiri hluta, eins og hjá okkur. Þrátt
fyrir öll þessi rangindi, sem svo mjög
hafa hrygt(?ý stúlkurnar, er bandalagið
okkar þó vel lifandi og býst við aö verða
það áfram. Piltarnir ættu að sjá um þaö,
að stúlkurnar sofni ekki. Og stúlkurnar
ættu að sjá um það, að piltarnir læri að
vera réttsýnir og að beita engu ofbeldi.”
S. A. S.
*
s------— f—*t
GAMAN. ;
Ekki fingurnar á henni.
Það er til gaman-saga ein um litla
stúlku og Oliver Wendel Holmes, ameríska
höfundinn fræga og lækninn, sem fæddist
fyrir ioo árum næstkomandi Ágúst. Hon-
um þótti ógn gaman að fyndnum svörum,
eins fyrir það þó að þau væru á kostnað
sjálfs hans. Hann var einu sinni i gleði-
samsæti, og sat nálægt borðinu því, sem
vistirnar voru á. Hann tók þá eftir lítilli
stúlku þar, sem mændi á matinn, en snerti
ekki við honum. Honum var ávalt mikil
skemtun að börnum. Hann fór því til
stúlkunnar og sagði vingjarnlega við
bar er nýlni. — I stórborg einni kom
inn í stofu, þar sem vinnustúlkur voru
vistajjar, kona, sem vildi fá sér vinnu-
stúlku. Umboðsmaður tók eftir því, að
hún spurði stúlkurnar sem inni voru
hverja í sínu lagi eftir því, hvert hún
hefði verið í vist hjá prestum. Þær neit-
uðu því allar. Hann spurði konuna, hvers
vegna hún spyrði að þessu. Hún svaraði
hreinskilnislega: “Það stendur svo á því,
að hjá mér er sem stendur þröngt í búi.
Þess vegna ríður mér á að fá nýtna vinnu-
konu. En jeg hef tekið eftir því, að stúlk-
ur, sem verið hafa í vist hjá prestum, hafa
lært nýtni og eru sparsamar."
Sparsemi. — í snjóbyl einum í norð-
urhluta Skotlands sat járnbrautarlest
einu sinni föst i fönn einn eða tvo
klukkutíma. Glaðlyndur Skoti, sem var
brautar-þjónn gekk um á meðal far-
þeganna, til þess að hughreysta þá.
Gamall maður, sem graant var í geði út
af biðinni, sagði byrstur, að hann dræp-
ist úr kulda, ef ekki yrði haldið' áfram.
“Farðu að ráðum minum, og gerðu
það ekki, kunningi!” sagði þjónninn við
hann. “Þvi sjáðu! Við setjum 25 cent
á miluna fyrir að flytja lik.”
ÚTGEFENPUR BLAÐSIN^ eru Hiö ev.
lút. kirkiufélag Isl. í Vesturh. og hin sameinuCu
bandalög.
RITST.TÓRI: Séra N. Steingr. Thorlakssoo,
Selkirk, Man. Can.
PRBNTSMIÐJA LÖGBERGS
Entered in the Pcsl OfÉce at Winnipeg, Man.. as second cliss matter.