Fanney - 01.05.1907, Blaðsíða 29

FANNE Y.
27
þá var kafþykk rétt fyrir neðan
liana. En áður en hún réð
nokkuð af, var maðurinn réll
kominn til hennar.
Hann ávarpaði hana kunnug-
lega, en var þó hissa á að hitta
hana þarna. Hún þekti hann
þegar. Það var unglingspiltur
þar af næsta bæ. Hann hafði
verið að reka geldfé upp á lieið-
ar um nóttina. En kom nú aðra
leið en hann hafði faiúð.
Bogga tólc því feginsamlega að
verða honum samferða heim.
Á leiðinni ofan dalinn liittu
þau nokkur lömb', sem voru að
hjálfast þar og jörmuðu hvert
upp á annað. Þau höfðu verið
of mikil flón, lil þess að fylgjast
með hinum, þegar þau lieyrðu
til mæðra sinna.
Heima varð fagnaðarfundur,
sem nærri ná gcta.
Siggi liafði komið heim um
miðaftan og vissi ekkert um
Boggu. Hann var látinn segja
frá öllum atburðum um skilnað
þeirra, og fékk svo ráðningu
fyrir óþektina.
En Boggu var leitað allan
daginn og alla nóttina. Nú átti
að fara að safna mönnum af
öðrum bæjum og leita betur.
Þegar larið var að tala um
þetta og bera saman tímann, þá
kom það í ljós, að Bogga mundi
hal'a sofið, þegar leitað var í
ffamdalnum. Þó gat verið, að
hún hefði tekið óminn af kalli
annara fyrir bergmál af kalli sínu.
Bogga lagðist veilc eftir þetta
og lá nokkra daga með hitasótt,
en kom þó Iljótt til aftur. Eftir
á greip hana liræðsla, þegar hún
hugsaði um villu sína, og það,
sem fyrir liana hafði borið. En
ekkert var henni þó eins fast I
minni eins og engilmyndin.
En Sigga varð ekki meint.
Það var ekki laust við, að hann
langaði lil að villast aftur, og
lenda þá í Ódáðahrauni fyrir
alvöru, komast þar í mannraunir
og — sjá hvernig færi.

J ''ýi* i.

ÓLÍK ÁIIBIF.
Konan: »Þegar ég liugsa um
loðkápuna, sem þú hefir lofað að
gelá mér, þá finst mér ylur fær-
nst um mig alla«.
M a ð u r i n n: »E n þegar ég'
liugsa til þess, að ég þarf að
borga hana, þá rennur inér kall
vatn milli skinns og hörunds«.