Alþýðublað Hafnarfjarðar - 26.11.1949, Side 3

ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
3
- Gunnlaugur Kristmundsson
Framliald af bls. 2
liðinna daga. Fer þá sem skáldið
segir, að upp yfir sandauðnir
gleymskunnar hillir hið mikla, ein-
stök orð óg athafnir, sem várpa
birtu yfir persönuleika mannsins,
sem er að minnast.
Fyrstu kynni mín af Gunnlaugi
Kristmundssyni fyrnast xnér ekki.
Ég hafði lokið námi í Flensborg-
arskóla og' langaði mjög að læra
meira, helst xnikið. En horfur voru
ekki vænlegar. Sumarvertíð hafði
gefið mér einar þrjátíu krónur og
efni lítil á að ganga. Bjóst ég við
að verða að leggja árar í bát, þótt
Óljúft væri. Er minnst varði fékk
ég boð frá Gunnlaugi Kristmunds-
syni; kennara í Ilafnarfirði, að hann
þyi'fti að hafa tal af mér.
Kom rnér þetta á óvart, því að
maðurinn var mér með öllu ókunn-
ur. Ég hafði aldrei séð hann. Fór
ég þó á fund hans, og skýrði hann
mér Vafningalaust frá því, hvað
liann vildi mér. Það var að bjóða
rriér peninga að láni, til þess að ég
gæti haldið riámi áfram, eins og
ég hafði ætlað. Honum mun ekki
hafa dulizt, að ég varð nokkuð
undrandi, því að áður en ég gat
nokkurs spirrt eða þakkað fyiir,
bætti hann við til skýringar, og
heldur þurrlega: „Við erum víst
sveitungar, og svo veit ég ekki bet-
ur en mamma mín og manuna þín
séu vel til vina.“
Það kemur ekki þessu máli við
að svo atvikaðizt; að ég þurfti ekki
að nota mér hjálpfýsi Gunnlaugs.
Lúaleg
blaðamennska
Allt er hey í lxarðindum, segir
gamalt máltæki, og svo mun Páli
ritstjóra hafa fundist, þegar hann
útbjó síðasta tölublað Hamars til
prentunar. Því svo málefnasnauður
virðist veslings maðurinn nú orð-
inn, að grípa verður til þess neyð-
arúrræðis, að endurprenta með
stóru letri kafla úr greinarkorni,
sem birtist í Alþýðublaði Hafnar-
fjarðar fyrir fjórum vikum síðan,
og nefndist „Athafnafrelsi“ íhalds-
ins. Við shkt væri auðvitað ekkert
að athuga, ef heiðai'leg tiltaun væri
gerð, til þess að ræða eða hrekja
eitthvað af því, sem þar stendur.
En það er nú eitthvað annað.
Tilefni þessarar endurprentunar
er auglýsing, sem ein af verzlun-
um bæjarins birti fyrir skömmu hér
Én gerð hans var söm. Og ekki
gat hjá því farið, að þetta yrði
mjög til þess að móta skoðun mína
og mat á manninum. Síðar komst
ég að því, að margir eru þeir fleiri
en ég, sem eiga Gunnlaugi líkar
þakkir að gjalda. ■ - !
Löngu síðar lágu leiðir okkar
saman að starfi við sömu stofnun.
Og þó að það bæri við, að sitt sýnd-
ist hvorum, þá breytti slíkt ekki
því áliti, sem ég hafði í öndverðu
fengið á honum. Hanii var svo
raungóður drengskaparmaður, að
betur væru margir slíkir. Hverjum
manni var hann skylduræknari í
starf sínu og drjúgvirkur í bezta
lagi. Samvizkusemin brást honum
aldrei. Og mörgum sirinum varð ég"
þess vís, hve athugull liann var um
nemendur sína og lét sér annt um,
að þeir nytu sín og drægjust ekki
áftur úr, sem áttu við erfið skilyrði
að búa heima fyrir. Hann gleymdi
ekki lággróðrinum vegna skraut-
blómanna. Reynsla lians af því,
hvei'ja þýðingu „melgrasskúfurinn
harði“ hafði í baráttu hans fyrir
því, að sandauðnir þessa lands yrðu
klæddar lifandi gróðri, hefur ef til
vill endurspeglast í starfi hans í
skólastofunni.
Það var ævistarf Gunnlaugs að
hlynna að gróandanum í ungviði
þessa lands, bæði í ríki jurta og
rnanna. Hann rækti það af árvekni
og elju, dugnaði og drengskap. Því
mun hans lengi verða minnst með
virðingu og þakklæti.
Guðjón Guðjónsson.
í bláðiriu. í ummælum Hamars felst
mjög rætin aðdróttun í garð þess-
arar verzlunar og eiganda hennar.
Af skrifum blaðsins er svo að sjá,
Sem það telji S. G., höfund um-
ræddar greinar í Alþýðublaði Hafn
arfjarðar, eiganda verzlunarinnajr
og stjórnnda hennar. Og svo gerir
hinn hugvitssami ritstjóri þá upp-
götvun, að þessi S. G. liljóti að
heita Stefán Gunnlaugsson. Að sá
maður sé eigandi nokkurrar verzl-
unar og því síður stjórnandi shks
fyrirtækis, hefir auðvitað ekki við
hin minnstu rök að styðjast. Það
má því írieð sanni'segja, að hugviti
ritstjórans eru lítil takmöi'k sett!
Hitt er svo annað mál, hvort
eigandi viðkomandi verzlunar
lætur Pál V. Daníelsson, ritstjóra
Hamars, sæta ábyrgð, samkvæmt
lögum, fyrir aðdróttanir sínar, því
hér er um að ræða atvinnuróg af
versta tagi.
S. G.
Alþýðuflokkurinn
— eöa öngþveiti
Hamar hefur að undanförnu
botnað allar sínar greinar með
einni hugsun, í ýmsum myndum,
en hún er þessi: Hváð sem öðru
líðuiy þá lofið nú Alþýðuflokknum
að hvíla sig næsta kjörtímabil, og
látið okkur komast að!
Alþýðuflokkurinn hefur stjórnað
bænurn 23 og hálfu ári of lengi,
sagði Hamar í sumar — lofið okkur
að komast að! Alþýðuflokkurinn
hefur eytt of miklu fé — segir harin
líka — lofið okkur! Þetta eru rök-
in. — ' '-1. ! '
Hér skal ekki farið út í það -að
lýsa því, sem Alþýðuflokkxirinn hef
ur komið til leiðar, til hagsbóta
fyrir almenning í þessum bæ, það
verður gert hér í blaðinu smátt og
smátt, 'eftir því sem tími og rúm
leyfir. En minna má t. d. á skóla-
byggingarnar, hin veglegu húsa-
kvnni barnaskólans og Flensborg-
arskólans, sundlaugina, elliheimil-
ið, ráðhúsið með Ræjarbíóinu og
aðstoð við verkamannabústaða-
byggingamar. Einnig mætti nefna
atvinnuaukninguna sem tryggð
hefur verið með bæjarútgerðinni
og vélbátaflotanum, sem áreiðan-
lega hefði ekki hingað komið, jafn
skjótt og jafnmikill, ef áhrifa Al-
þýðuflokksins hcfði ekki notið við.
Sama er að segja um síldar,- og
, fiskimjölsverksmiðjuna, Krýsuvík,
sem íhaldið þykist hneikslast mest
á, hafnargerðina, byggingu nýju
hafskipabryggjunnar, kaupin á
gömlu bryggjunni, sem íhaldið
seldi á sinni tíð, kaupin á Svend-
borgai'eigninni o. fl. o. fl. Vatns-
veita, holræsagerð og götulagning
eru líka hlutir, sem minnast mætti
á i þessu sambandi. En sleppum
þessu öllu. Þetta metur liver og
einn hafnfirzkur borgari með sjálf-
um sér og gerir upp við sig, hvort
líklegt muni að aðrir hefðu gert
betur. Fjái'hagsástæður bæjarins
skal heldur ekki farið út í að ræða,
en einu sinni var það uppáhalds-
umræðuefni Hamars, að Alþýðu-
flokkurinn væri að setja Ifafnar-
fjörð á hausinn. Nú heyrist það
ekki nefnt. Meira að segja lxefur
Hamar látið liggja orð að því upp
á, síðkastið að Hafnarfjörður „hafi
verið talinn“ ríkasti bær á landinu.
Við skulum sleppa þessu öllu.
En við skulum gei'a annað. Við
skulum rpyna að gera okkur grein
fyrir því hvað gerast myndi — þeg-
ar ílraldið „er komið að“, ef svo
gæfulega skyldi nú takast til!
Það er þá fyrst að Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur engan möguleika
til að fá hreinan meirihluta. Hann
hefur nú 3 bæjai'fulltrúa af 9, og
kommúnistar 1. Ég geri ráð fyrir
að kommúnistar haldi þessum eina.
Það ýtrasta sem Sjálfstæðismenn
geta hugsað til að komast, er að
fá 4 fulltrúa kosna Og Alþýðuflokk-
urinn þá 4.
Sjálfstæðismenn rnundu þá þurfa
að leita eftir stuðningi hjá komm-
únistum, til að fá meirihluta. Hvern
ig halda nú bæjarbúar að sú stjórn
mundi taka sig út. Þessir flokkar
eiga aðeins eitt sameiginlegt áhuga
mál — að koma Alþýðuflokknum
frá völdum. — En þegar þeir ættu
að fara að stjórna saman, færi gam-
anið að grána. Þegar annar vildi
fara í austur, vildi hinn í vestur.
Við höfum reynsluna frá ísafirði.
Þar hafa 4 íhaldsmenn og 1 komm-
únisti stjórnað bænum s. 1. 4 ár.
Hver er árangurinn? Það er fljót
sagt. Þar er allt í öngþveiti. At-
vinnutækin dragast saman. Afkoma
almennings versnandi. Utsvör
hærri en víðast annars staðar. Fjár-
hagsgeta bæjarins slík, að til orða
hefur komið að setja bæinn undir
opinbert eftirlit! Spoi'in hræða. Og
þröngt mundi Hafnfirðingum þykja
fyrir s'num dyrum, ef hag þessa
bæjarfélags væri nú komið eitt-
hvað svipað og ísafjarðarbæjar,
undir stjórn íhalds og kommúnista.
í Neskaupstað stjórnuðu líka
saman um skeið íhaldsmenn og
kommúnistar. Arangurinn af þeirri
samstjói'n varð sá, að þar komust
kommúnistar í hreinan meirihluta
fljótlega á eftir, vegna óstjórnar og
öngþveiti, en í því umhverfi dafna
kommúnistar bezt, eins og kunn-
ugt er.
Nei, Hafnfirðingar vilja ekki
þetta. Þeir vilja ekki þessa sam-
steypustjórn, þegar um það er að
velja að kjósa annarsvegar Alþýðu-
flokkinn og liins vegar öngþveiti,
þá er valið ekki vandasamt. Þeir
velja Alþýðuflokkinn. Það hefur
gefist vel hingað til, og það mun
gera það enn. x A.
Til athugunar
Spyrðubandsins sporin liræða,
spilt hafa gengi fjöldans þar,
sem íhald - kommar bræðing bræða
og busla i sorpi glötunar.
J.
Ferðamaður bað blaðið fyrir
stöku þessa til birtingar.