Jörð - 01.02.1940, Síða 46

á það í haust, að koma öllum
almenningi þar í landi til þess
að taka upp moðsuðuna." —
„Hvað er það eiginlega — moð-
suða?“ spurði nú ungfrúin úr
sveitinni. Það sá víst enginn
nema ég, að konunni minni hálf-
brá við spurninguna. „Hún er
þannig, góða mín, svaraði hún,
„að þú velur þér traustan kassa,
nærð þér í smáólarspotta — eða
lamir, ef þær eru við hendina
— og neglir lokið á kassann,
en á hinn gaflinn neglir þú keng
— gætir komist af með girð-
ingarkeng (konan mín á sem sé
dálítinn túnblett, sem hún hef-
ir látið girða, — ja, ég á þetta
nú eiginlega ....); „á lokið
lætur þú hespu (nú renndi ung-
frúin úr sveitinni til mín hálf-
ráðaleysislegu auga) — já, —
þú yrðir ekki í vandræðum með
það, góða min, ef þú hefðir á-
huga á að fara drjúglega með
eldsneytið. Og þá held ég þú
yrðir ekki í vandræðum með að
tálga þér lokustubb. Kassinn
verður að vera til muna stærri
en pottarnir, sem látnir verða x
hann; skaftpottar eru óhentugir
til moðsuðu. Ef kassinn er lang-
ur, má hafa í honum tvö hreið-
ur .... “ „Hreiður! ?“ varð
ungfrúnni að orði. „Já, fyrir
potta, góða mín! Þegar gengið
hefir vei'ið frá lokinu, fóðrar
þú kassann, botn, hliðar og gafla
með dagblöðum eða þess hátt-
ar, þó nokkuð margfalt, — fest-
ir pappírinn vel — og treður
44
hann hér um bil fullan af góðu,
vel þurru heyi og útbýrð um
leið mátuleg hreiður fyrir þá
potta eða þann pott, sem þú
ætlar einkum að nota. Hey-
þykktin á hliðum þar, sem
skemmst er til hreiðursins, verð-
ur að vera a.m.k. 3 þumlung-
ar, en spönn í botni. Þá gerir
þú þér 4 þumlunga þykkan hey-
kodda úr sterku efni og neglir
neðan á lokið; gáir þess, að lok-
ið, þannig útbúið, falli þétt.
Þegar þú svo ferð að nota
þenna gæðagrip, þá fyllir þú
pottinn alveg upp á barma. Og
maturinn verður að vera bók-
staflega sjóðbullandi, þegar þú
lætur hann í moðsuðuna. Þú
hefir kassann rétt við hendina;
vefur í skyndi flónelsstykki eða
þvilíku utan um pottinn (að of-
anverðu a.m.k.), drífur hann i
hreiðrið, lætur heykodda ofan
á (hann verður að fylla vel út
í kassann) og lokar.“ Konan
mín gerir nú hlé, til þess að hin
unga stúlka fái aðeins ráðrúnx,
til að láta eyrun anda, en þá
segir fornvina mín hin ísfirzka:
„Hvað skyldi eiga að sjóða lengi
undir moðsuðuna?“ „Það fer
eftir ýmsum ástæðum", svarar
konan mín, „og satt að segja er
óhjákvæmilegt að að prófa sig
dálítið áfram með það. Rís og
önnur smágrjón nægir að sjóða
í 5 mínútur eða vel það, en
hafa það í moðsuðunni í allt að
3—-4 stundir. Baunir verður að
sjóða í stundarfjórðung. Ket
JÖRÐ