Jörð - 01.04.1941, Side 5

«
styðja staðhæfingu þessa jafnt af rökum reynslu og heimspeki. Hér
skal aðeins tekið eitt dæmi af liinni síðartöldu aðferð: Innileg
barnsafstaða gangvart Guði framleiðir kærleika — og k æ r 1 e i k-
urinn er megingjörð alls, er lil lífs horfir: meira,
fyllra, fjölskrúðugra, fagnaðarríkara, frjálsara, göfugra, — eilífs lífs.
Því hvað er kærleikur annað en áhugi, hollusta, gleði gagnvart lif-
inu? Aldrei vinnst eins vel, og þegar brennandi kærleikur stendur
að verkinu. ÖIl undantekning frá yfirráðarétti kærleikans, öll trú
á sérdrægni, hatur, hefnd er því hlekking ein. Lífsskoðun, er að-
hyllist slíkt, vantar innri einingu og skiljanlega undirstöðu.
*
AÞAÐ skulu engar dulir dregnar, að vegna trúar á það, er nú
hefir verið i fáum orðum fram sett, er tímarilið JÖRÐ stofn-
að og út gefið, og til þess eins að reyna að stuðla að því, að þjóð
vorri nolist sem bezt að öflum þessum og sjónarmiðum á þeim hin-
um örlagariku tímamótum, sem hún nú er stödd á. Það er e n g a n
veginn ætlunin að gera J ÖRÐ a ð trúmálariti. Hún
er stofnuð og gefin út í þeirri fullvissu, að meginreglur fagnaðar-
erindisins séu einmitt lil þess að nota þær í hinu lifaða lífi, og
að frjórra og heilbrigðara sjónarmið sé ekki til — á hvað sem er.
Annað mál er það, að þetta myndi aðallega koma óbeint fram í
ritinu.
Fyrsta aldursskeiði JARÐAR er nú lokið. Eftirleiðis ke m-
u r h ú n m e ð r e g 1 u o g f u 11 u m k r a f t i — eða fellur ella.
Vér höfum nú í upphafi þessa fyrsta heftis æskuaídurs hennar tek-
ið svo skýrt og afdrátlarlaust fram höfuðsjónarmið útgáfunnar, til
þess að það færi síður milli mála, hverju það er að þakka, ef
JÖRÐ skyldi auðnast að Ieysa hlutverk það af hendi, sem henni
er stefnt til: að stuðla að því með k r a f t i, að þjóð vor
f i n n i s j á 1 f a s i g í e n d u r b o r i n n i þ j ó ð 1 e g r i m e n n-
i n g u, e r h æ f i v o r u m t í m a o g h a f i a 1 þ j ó ð 1 e g t g i 1 d i
fyrir samtíð o g f r a m t í ð. En verði framlag JARÐAR til
þessa verks rýrt og blendið, þá skal það sannast, að ritstjóranum
hefir ekki auðnazt að vera meginrelum sinum trúr — og auðvitað
þarf engum gelum að þvi að leiða, að þótt hann hafi sig allan við,
muni misbrestur verða — spurningin er aðeins: hversu mikill? Og
mun tíminn skera úr því. Á hitt vonum vér, að sanngjarnlega verði
lilið, að vér þurfuin eðlilega tíma, til að koma fótunum fyrir oss
i þessu efni, ekki síður en öðrum.
Að lokum skal það ítrekað, og með áherzlu, sem tekið var fram
í upphafi 1. árgangs, að enda þótt J()RÐ sé ekki gefin út frá sjón-
armiði lífsskoðunarleysis, þá er henni engu siður fyrir þvi ætlað
að vera frjáls vettvangur fyrir a 11 a drengilega u m-
Niðurl. á öftustu síðu.
JÖRÐ
3