Jörð - 01.04.1941, Síða 8

ur valdliafa hinna stóru ríkja og hinn dýrslegi hramm-
ur framkvæmdar einstaklinganna á valdboðinu, sem þann-
ig er látinn kremja ekki einungis líf og hamingju ann-
ara, heldur mannlegar tilfinningar eigin hjarta, sem af-
lóga uppgjafagripur væri. Oss hlöskrar, fslendingum, —
en reynum vér aö skilja? Það orð lagðist fljótt á, að vér
værum menn tómlátir. Svo tómlátir erum vér ekki, að
tilfinningum vorum sé ekki freklega misboðið, þegar að
oss er snúið tröllskap þeim, sem nú orðið þykir a.m.k.
i sumum löndum eitt af aðaleinkennum tímaborinnar há-
menningar. En erum vér þá í raun og veru svo tómlátir
samt, að vér finnum oss ekki ögrað til að reyna að skilja
rök þau, er undir atburði þessa og þessi alþjóðlegu við-
liorf renna? Hvort er nokkur sá, að honum dyljist, að
ef fagnaðarerindi Jesú Krists hefði almennt verið trúað
og eftir þvi farið, þá hefði aldrei komið til atburða og
viðhorfs sem þessara?
EG ÞEKKI KIRKJUNA!“ Oss er sem vér heyrum þetta
svar kveða við úr ýmsum áttum við spurningu
vorri. Að sumu leyti þekkir þú hana sjálfsagt, kæri vinur!
Yfirsjónir eru áberandi. Vér hyggjum nú samt, að þér
sjáist mikið til yfir kyrláta uppbyggingariðju hennar, sem
ei i ætt við starf móðurinnar. En svo er heldur ekki spurn-
ingin um kirkjuna, heldur Jesú Krist og fagnaðarerindi
hans. Kirkja og kristindómur er aðeins misjafnlega ófull-
komin tileinkun og túlkun á fagnaðarerindi Jesú og anda
Krists. Getur þú neitað því fyrir samvizku þinni, að hefði
heimurinn telcið raunverulega á móti kenningu Jesú um,
að Guð sé Faðir og vér mennirnir eigum að læra að vera
börnin lians, en systkin innbyrðis, — þá væri engin styrj-
öld í lieiminum; þá væri ekki traðkað eins á hjörtun-
um og raun ber vitni, — þá væri það hamingjuástand
ríkjandi meðal þjóðanna, sem enginn hefir gert sér von \
um að sjá í þessu lífi? Ef Jesú Kristi hefði almennt ver-
ið trúað og honum hlýtt?
„Hann hefir fengið tækifæri til að reyna sig,“ svarar
6
JORD
J