Jörð - 01.04.1941, Qupperneq 9

þú, „og útkoman er nú þessi.“ Já —■ heimurinn hefir feng-
ið tækifæri til að reyna kenningu hans, með þvi að auð-
sýna henni víðtækt traust, en hann hefir ekki gelað feng-
ið sig til þess — og þessi er útkoman. „Það er til lítils
að bjóða heiminum það til bjargar, sem liann getur ekki
notað sér,“ segir þú. Vér ætlum að sleppa þvi að sinni,
kæri lesandi, að rökræða þetta viðhorf. Það myndi leiða
oss hurt frá tilganginum með þætti þessum. Aðeins vilj-
um vér leyfa oss að henda á til hráðahirgða, að gagnvart
liinni endalausu tilveru erum vér menn sem lítil börn
— einnig í skilningi — og að það er fásinna einber, ef
vér látum eins og vér ættum að geta skilið til hlítar —
vist oftast umhugsunarlítið og tilsagnarlaust — hin erfið-
ari viðliorfin. Hver skilur óendanleik rúms og tíma? Hins
vegar gerir lieilhrigð skynsemi það að sjálfsögðum lilut,
að mæla og nota það af þessum óskiljanlega óendanleika,
sem að oss snýr. Hvi skyldum vér ekki, á öldungis sam-
hærilegan hátt, hlýða rödd hjarta vors (vér, sem höfum
ekki kæft að fullu niður þess hljóða mál) og nota oss
(þó að vér skiljum ekki allt með skynsemi vorri), að það
af Guði (ef svo mætti að orði kveða), sem að oss snýr
persónulega, hefir tekið á sig mynd Jesú Krists? Og hvers
vegna skyldum vér ekki trúa betur vitnishurði Jesú um
Guð, heldur en vitnishurði manna, sem svo langt er frá,
að hafi fórnað sjálfum sér að fullu, til að læra að þekkja
Guð og' hjálpa síðan bræðrum sínum og systrum til liins
sama, að þeir þykjast jafnvel eiga með að dæma fagn-
aðarerindið, þó að þeir verji ekki öðrum tíma til þess
að liugsa um það, en skætingsstund yfir vindli endrum
og eins.
ÞEGAR BRUGÐIÐ ER UPP fyrir mér myndinni af
Jesú Kristi, sem ég veit um, hvaða alvöru lagði í
Guðsþekkingu sína og hagnýting hennar fyrir oss menn,
— þegar brugðið er upp fyrir mér myndinni af honum
þar, sem liann segir: „Komið til mín allir þér, sem er-
viðið og þunga eruð hlaðnir, og ég mun veita yður livíld,“
JÖRÐ 7