Jörð - 01.04.1941, Blaðsíða 10

þá bergmála þau orð umsvifalaust í hjarta mínu. Og
hjartað er vegarhnoða mitt um þá heima óendanleikans,
sem skynsemi mín fær ekki lcannað til lilitar. Og þó að
reynslan sé e.t.v. sú, að flestir gangi fram hjá þessari
einstæðu mynd mannkynssögunnar, er gnæfir óhaggan-
leg upp yfir allt öldurótið, allan glundroðann — gnæfir
þar ein í óbifanlegri tign — eklci steingerðs líkneskis,
heldur óbilandi þróttar þess kærleika, sem enginn hefir
séð fyrir endann á — því að hann nær alla leið inn í
eilífð liins eina Guðs, — — þó að reynslan, segi ég, sé
e.t.v. sú, að fleslir gangi fram hjá þessari lifgeislandi
mynd, þá er vissulega jafnt fyrir því á öllum þeim öld-
um, sem um eru liðnar, siðan Jesús Kristur breiddi út
faðm sinn á Golgata, og með öllum þjóðum, óteljandi ein-
stáklingar, er orðið bafa við þessari áskorun um að koma
— að því hjarta, sem lieitast hefir slegið á Jörð, — þvi
lijarta, sem engin þraut né vonbrigði megnuðu að kæla
né kefja — hjartanu, sem, með því að standast algert
próf lífs og dauða, er þess um komið að sannfæra hvern
þann, er, í lilýðni við eigið lijarta, liallar sér að þvi, —
sannfæra um það, að kærleikurinn sé, þrátt fyrir allt,
sterkasta aflið í heiminum, — að þrátl fyrir allt sé Guð
til og sé kærleikur.
ÆRI LESANDI! Nú er þér auðvitað ekki farið að
i-V dáma; — ég sný máli mínu til þín, sem ekki hefir
sjálfur reynt mátt kristinnar trúar né vakist til áhuga
á henni með öðrum liætti. Þetta finnst þér allt of dísætt.
Sitl á við hvern. í undanförnu máli dróst ég til að svara
þér sérstaklega, kæri rengjandi. En nú verðum vér að
snúa oss að aðalerindi voru í þetta skiplið og mælast
til þeirrar vinsemdar af hálfu hinna, til þess að gera,
mörgu, sem um sárt eiga að binda eftir hinar sorglegu
fréttir utan frá sjó undanfarna mánuði (og þá jafnframt
annara syrgjenda og „fátælíra í anda“, hverra tilefna
sem er), að þeir hliði á mál vort eilítla stund. Vér höf-
um nokkuð að segja þeim — og þó að þeir hafi heyrt það
8 JÖRD