Jörð - 01.04.1941, Page 12

<!r þú getur sjálfur að mörkum lagt, til að nálgast föður-
faðminn eilífa, og þú skalt sanna til, að hann beygir sig
niður að þér, eins og liann heygði sig að glataða syninum
heimsnúna í dæmisögunni, og lyftir þér upp að hjarta sér.
Marklaus prestamærð?! Er dæmisagan af glataða syn-
inum marklaus prestamærð? Hvað er þá Jesús Kristur á
krossinum? Ilvenær hefir nokkur maður á jarðriki fært
aðrar eins sönnur á það, að honum væri alvara? Og al-
vara um hvað? Alvara um fagnaðaríkasta hoðskapinn um
líf og dauða, sem nokkurn tíma hefir fluttur veiúð hér
„Sælir eru syrgjendur — því þeir munu huggaðir verða.“
ÉR HÖFUM GERZT SVO DJARFIR að ávarpa þá
» liina óvanalega mörgu, sem nú eru sorgum slegnir
í landi voru. Og vér höfum leyft oss að haga orðum vor-
um i samræmi við það, að vér höfum ekki aðstöðu til
að vita, nema trúarlegt viðhorf þeirra liafi fram að þessu
verið mismunandi. Jafnframl höfum vér leyft oss að nota
tækifærið, til að reyna að ná tali um kristna lífsskýringu
við þá af lesendum vorum, sem kunna að liafa haft nei-
kvæða afstöðu gagnvart kristinni trú. Því hin sorglegustu
tilefni eru stundum hin gleðilegustu tækifæri — svo sann-
arlega sem sá er uppi yfir oss og mitt á meðal vor, sem
hefir bæði viljann og máttinn, til að snúa öllu til góðs,
sé honum aðeins treyst. En þau hin sorglegu tilefni, sem
hér er um að ræða, eru gleðileg tækifæri fyrir gervalla
hina islenzku þjóð, til að vakna af svefni andvaraleysis
og taka að einbeita kröftum sínum, til að reyna að skilja
vitjunartima sinn.
Það er margt og mikið, sem örsmá þjóð á háskaleg-
asta gelgjuskeiði verður að taka rögg á sig og láta sér skilj-
ast á tiltölulega mjög stuttum tíma, þegar henni er snögg-
lega feykt úr afkíma þeim, sem hún hefir alizt upp í, og
út í hinn örlagastærsta faldafeyki, sem stórþjóðir heims-
ins hafa gefið sig á vald i allri menningarsögunni. Sam-
nefnari alls þessa er — þjóðleg eining. En sú eining, sem
10 JÖRÐ