Jörð - 01.04.1941, Qupperneq 16

SIGURÐUR NORDAL:
KU RTEISI
PAÐ VAR EINU SINNI brezlcur maður, sem var falið
á hendur starf langt inni í meginlandi Ástralíu og
dvaldist þar svo áratugum saman, að liann sá aldrei
nokkurn Norðurálfubúa. Hann fékk að vísu póst að lieim-
an, einu sinni eða tvisvar á ári, bækur, bréf og blöð. Ann-
ars átti hann allan þennan langa tíma ekki samneyti við
aðra menn en frumbyggja landsins, sem hann átti yfir
að ráða eða að hafa umsjón með. Loks var bann leystur
af hólmi og nýr maður sendur til þess að taka við starfi
hans. Liklega liefur þessi eftirmaður hans húizt við að
liitta þarna íyrir undarlegan umskipting, sem smám sam-
an hefði dregið dám af umhverfi sínu og væri orðinn
liálfgerður villimaður. En gamli maðurinn tók við gest-
inum með allri þeirri háttprýði, sem tíðkast meðal fyrir-
manna á Englandi. Og aðkomumaðurinn komst að raun
um, að allan þennan tíma hafði þessi landi hans í engu
l.vikað frá siðum þeim, sem liann var alinn upp við. Með-
al annars liafði hann á hverju kvöldi öll þessi ár haft
l'ataskipti á undan miðdegisverði, eins og föst venja var
á uppvaxtarárum lians i Bretlandi, klæðzt samkvæmis-
búningi og setzt svo að máltíðinni, án þess að gera nokk-
urn mun á því í hátterni sínu, hvort hann sæti lil horðs
heima í Lundúnaborg eða aleinn og fjarri allri siðmenn-
ingu livílra manna mitt í ej’ðimörkum lítt numdrar
heimsálfu.
MÖRGUM MANNI, ekki sízl nú á dögum, mun þykja
þetla hégómleg saga og hégómlegar aðfarir. Og þess
er rétt að geta, að það er ekkert aðalatriði sögunnar, hvort
maðurinn klæddist svörtum samkvæmishúningi með hvítt
skyrtubrjóst eða öðrum fatnaði. Það er allt annað, sem
hér skiptir máli. Bretanum var um það hugað, sjálfrátt
14 JÖHÐ