Jörð - 01.04.1941, Side 57

Frú X:
Á kvennaþingi
Fermingardagurinn fyrr og nú
NÝLEGA var ég stödd lijá aldraðri frænku minni, og
varð þá tíðrætt um ferminguna i vor, og kapphlaup-
ið um matreiðslukonurnar og gestina milli þeirra,
sem ætla að láta ferma börn sin, þvi að hvorttveggja þarf
»ú að tryggja sér með 2—3 mánaða fyrirvara. Þá sagði
frænka: „Já, ekki var haft svona mikið fyrir í mínu ung-
dæmi; man ég þó fermingardaginn minn, eins og liann
hefði verið i gær, en það eru nú nærri 70 ár síðan.“
Faðir hennar var háttsettur embættismaður hér i
Reykjavík, og systurnar voru tvær, sem fermdar voru.
Þær fengu auðvitað fín peysuföt, silkisvuntur og „frönsk“
sjöl. En það, sem þeim þótti vænst um og höfðu ekki bú-
izt við að fá, voru skinnhanzkar, sem móðir þeirra gaf
þeim. Þá voru það ekki nema fínustu dömur, sem gengu
weð slíkar gersemar.
Gestum var ekki boðið; það tíðkaðizt þá ekki almennt.
En þegar komið var úr kirkjunni, var borðaður góður
matur og yfir öllu hvíldi óvenjuleg, hátíðleg gleði, sem
gerði þessa máltíð fjölskyldunnar systrunum ógleyman-
iega.
Eftir máltíðina fékk móðir þeirra þeim nokkrar krón-
nr og sagði þeim að gefa tveim holdsveikum konum, er
úún nefndi: „Og reynið jafnan að liafa það hugfast,“
sagði hún, „þegar þið sjálfar eruð glaðar, að víkja þá ein-
hverju góðu að þeim, sem hágt eiga.“
Nú læt ég frænku sjálfa tala: „Við systurnar lögðum
»f stað sín í livora áttina, því önnur konan átti heima
inni í Skuggahverfi, en hin í Vesturbænum.
Ég lagði leið mína til konunnar í Skuggahverfinu. Vissu-
lega var ég ekki laus við kviða og geig. Mér hafði verið
Jörð 55