Jörð - 01.04.1941, Síða 70

Aukið garðyrkjuna!
IÓVISSU ÞEIRRI, sem nú ríkir um innflutning matvæla til iands-
ins — svo að vægilega sé að orði komizt —, verður að gera
ráð fyrir, að margur hafi hug á að rækta sjálfur matjurtir á
eigið borð. Og satt að segja er það þjóðfélagsleg nauðsyn, að hvert
heimili, sem tök hefir á þvi, auki garðyrkju sína eða hefji garðrækt.
Raunar er slórkostleg útfærsla garðyrkjunnar í landi voru þjóðar-
nauðsyn, þó að ekki væri styrjaldarástæðum til að dreifa, — nauð-
syn, ef manneldismenning er að nokkru höfð. En nú er rekið eftir
af harðari húsbónda, en hógværri náttúrunni. Og er vonandi, að
hin opinbera forysta þjóðar vorrar í þessum efnum greiði rögg-
samlega og framsýnt fyrir almenningi með víðtækri áætlun, áróðri,
upplýsingum og útvegunum.
Lcsendum JARÐAR skal á það bent í þessu sambandi, að i grein-
um Garðbúa í 1. og 2. hefti 1. árgangs er mikinn hagnýtan fróð-
lcik að finna fyrir viðvaninga um áætlun garðyrkju til lieimilis-
þarfa og sölu í smáum stíl. Er þar rætt um tegundir, afbrigði og
aðferðir. Jafnframt skal bent á það, að flestar tegundir grænmetis,
káls og rótarávaxta má sem bezt nota mjög einfaldlega matreidd-
ar og verða aldrei leiðigjarnar, ef menn hafa sæmileg mjólkurráð.
En mjólk í ýmsum myndum og garðávextir eiga sérstaklega vel
saman og ætti sú samsetning jafnvel að vera uppistaðan í sumar-
fæði hvers íslendings.
Enn fremur skal tækifærið notað til að prjóna aftan við hina
eftirtektarverðu grein Ragnars Ásgeirssonar um grænkálið. Alveg
ný afbrigði af þvi voru reynd i Rretlandseyjum næstsiðasta vetur,
en hann var með afbrigðum harður, og stóðust tvö þeirra hörk-
urnar betur en nokkurt afbrigði annað. Annað þeirra, er nefnist
Hungry Gap („sultargörn“ — líklega af því, að það fái seint fylli
sína af áburði), kvað hreint ekkert hafa látið á sjá eftir allan
veturinn. íslenzkir fræsalar ættu að reyna að útvega þetta afbrigði.
Það væri sjálfsagt áhættulitil tilraun fyrir alla aðilja, en gæti reynzt
mikils virði, ef margir reyndu. —
OPÍNAT er garðjurt, sem hvert heimili, hvar sem er á landinu,
^ ætti að geta ræktað til verulegra búdrýginda og heilsubótar.
Það spretlur i mestu kuldatið sem veðurblíðum; er m. ö. o. alger-
lega árvisst, sé rétt að farið. Aðferðirnar eru vandalausar, og er
þeim nákvæmlega lýst í 2. hefti JARÐAR í fyrra. Engin jurt tek-
ur spínati fram að hollusluefnum. Spínatmjólk er þjóðlegri réttur
en hafragrautur og enn þá betri matur. Spínatskyr er til muna
bragðbetri réttur en salatskyr, sem þó er ljúffengt. Öllu þessu er
nánar lýst i 1. árg. JARÐAR.
G8
jönn