Jörð - 01.04.1941, Qupperneq 91

ana, þýðir ekkert að leita í vesturveg, því að íslenzkur
smekkur er svo gerólíkur engilsaxneskum og' amerískum
smekk, að það kemur að engum notum. Okkar smekk-
ur er skandinaviskur og þýzkur.
„Loginn helgi“ eftir Somerset Maugham er allt annars
eðlis. Það er ágætisrit og í fremstu röð bókmennta. Efnið
er þó ekki beinlínis hugðnæmt, og spurningin, sem þar
er reynt að svara, er dregin fram á hárunum að því leyli,
að liún ber í sér lausn sína sjálf, án þess að nokkurra
frekari bollalegginga þurfi við. Það er enginn efi á því,
að það er óheimilt að svipta sig eða aðra menn lífi. En
þó þarna sé því verið að flétta heimspekileg sand-
reipi, er það gert með svo listrænum hætti, að efnið kem-
ur ekki að sök.
Leikstjórinn, Indriði Waage, liefir að minu viti orðið
fyrir óréttmætu aðkasti í tilefni af þessu leikriti. Það
þarf einmitt að vera þessi jafni, rólegi hlær yfir með-
ferðinni á því, og hann fer yfirhöfuð öllum leikjum vel,
þar sem honum er liægt við að koma. Það er þessi hlær,
sem auðkennir öll leikrit, er Indriði hefir leikstjórn á,
°g hann ber vott um fágaðan smekk. Það er vafalaust,
uð niðurstaðan varð fyrst og fremst svona góð af því,
að leikrit þetta á sammerkt við „Öldur“ um, að persón-
urnar eru svo fáar, að ekki þarf að grípa til annarra
■en hinna þjálfuðu leikara, sem bæði eru leikhæfileik-
um gæddir og kunna að taka leiðbeiningum, eins og á
uð taka þeirn. Er ekki ástæða til að telja þá.
Þá liefir Leikfélagið tekið upp gamlan kunningja til
feiks. Það er „Á útleið“ eftir Sutton Vane, enskan höf-
und. Það eru eilífðarmálin, svo kölluðu, sem þar eru á
dagskrá, en með þeim hætti, að það er allsendis óvíst,
Lvort heppilegt sé, að leika þennan leik nú, eins og stend-
á fyrir okkur. Við þurfum í bili frekar einhvers, sem
ej hressandi, og fáum það auðvitað annarsstaðar. Leik-
1-d þetta er ákaflega lipur smið, en smíð er það, og ekki
uieira. Meðferð leikendanna á því er sérstaklega góð, og
er engin ástæða til að rekja það frekar. í leiknum leik-
jörð 39