Jörð - 01.04.1941, Page 99
undum, sem forlagið liafði einu sinni tekið á arma sina,
var hjálpað með ráðum og dáð, þar til er fullséð var,
hvað úr þeim yrði.
En aðeins fáir þeirra, er komast í fyrsta áfanga, ná
það langt að vera frægir innanlands. Iíannski einn af þús-
undi lilýtur verulega frægð og kemst á heimsmarkaðinn.
Enn færri verða í raun og veru heimsþekktir. En um
lieimsfrægð dreymir þá alla, þegar fyrstu sporin eru stig-
iu á þessari þyrnibraut!
FÆSTA, sem taka sér bók i hönd, grunar, hvílíkt feikna
strit liggur til grundvallar því, að hún er orðin til.
»Það er víst lítill vandi að skrifa eina lygasögu!“ segir
fólk; og það er hreint ekki lakasta fólkið, sem segir það!
Sýnu verri eru þeir liálfmenntuðu lofthelgir, sem þykj-
ast liafa vit á bókmenntum og skrifa um þær, eins og' sá,
sem valdið liefir, tóman endemis þvætting, þar sem tvi-
sýnt er, hvort betur má, lirokinn eða heimskan. Þessir
peiar eru hættulegustu fjandmenn urigra skálda, sem þurfa
fyrst og fremst að fá góðar og nytsamar leiðbeiningar,
sniðnar eftir þroska þeirra og byggður á velvild og
skilningi.
í löndum þar, sem bókleg menning er komin á eins
kátt stig og í Noregi, er ungum skáldefnum litil vorkunn.
En livert eiga þau að snúa sér hér á landi, til þess að fá
leiðbeiningar og hjálp i starfi sinu? Því starf er það, og
edt lrið örðugasta, sem fyrirfinnst; en um leið hið eina
starf á þessu landi, sem sýnd er fullkomin lítilsvirðing,
°8 má af því noklcuð marka um menningarástand þjóð-
arinnar. Það mætti þó vera hverjum hugsandi manni
íjóst, að ef íslendingar hefðu elcki átt nein skáld, þá væru
engir Islendingar til! Og núlifandi skáldum sínum, lista-
Jnönnum og vísindamönnum, á þjóðin það að þakka, að
nmheimurinn heldur ekki, að hér búi samskonar fólk og i
Grænlandi. Það mætti því ætla, að eitthvað væri gert af
káltu hins opinbera, til að hlynna að nýgræðingnum og
kamla því, að skáldþurð verði í landi liér? Og viti menn:
JÖRÐ Q7