Jörð - 01.04.1941, Blaðsíða 101
Þessu Iíkt tal er algengt. En við það er ýmislegt að at-
huga: Það er naumast liægt að kalla skáldlega sköp-
unarþörf hugsjón, eftir málvenjumerkingu þess orðs. Og
hvers virði er skáldfrægð á landi voru? Ekki vex af henni
auður, eða önnur þægindi; það væri þá Iielzt vonin um
að komast látinn í seytján-þúsund-króna-dysina á Þing-
völlum, en þangað munu liggja aðrar og greiðfærari leiðir.
Þá er það þessi gamli og ódrepandi þvættingur um, að
sá sem dugur er í, muni ná marki, þrátt fyrir alla örð-
ugleika. En einmitt skáldin hafa almennt ekki þess hátt-
ar dug, sem sigrar í skíðakeppni, útgerð og kaupmennsku.
Að vísu er hverjum manni nauðsynlegt að ldjást við örð-
ugleika, en mér er alveg óhætt að fullvissa yður um, að
tiiveran sér skáldinu fyrir nægum raunum, þótt það hafi
að éta.
Enn eitt er vert að nefna í þessu sambandi; því virðist
lítill gaumur gefinn, en hverjum ábyrgum Islendingi er
uauðsynlegt að muna það: Það, sem skáldin skrifa, eru
eflirmæli yðar, góðir hálsar; sá eini orðslír, er þér hljót-
rö'. sem aldrei deyr, hvort sem liann verður góður eða
illur! Skáldin hafa síðasta orðið um hverja kynslóð, er
hfir; verk þeirra eru Iýsing hennar, mynd af menningu
hennar, innræli, mannkostum og mannvonzku; þau eru
grafskrifíin, er máist síðast; dómurinn, er ekki verður
áfrýjað!
Svo mikið vald er lagt í hendur þessara lítilsvirtu
uianna. Athugið það, elskulegu vinir í þingi og fjárveit-
uiganefnd, þegar þér eruð að skammta þeim, er rita munu
dánarminningu yðar. Haldið þér ekki, að hún verði á all-
an hátt skemmtilegri aflestrar fyrir barnabörnin, ef höf-
undarnir eru vel saddir, búa i lilýjum herbergjum og geta
hitið sóla skóna sína?
Þegar þjóðin hefir lilúð þannig að skáldum sínum, að
hi þeirra er ekki lengur sífeld og sáldrepandi barátta fyr-
n- brýnustu Iifsnauðsynjum, þá, en ekki fyrr, getur hún
hrafizt þess, að þau sýni ekki eingöngu dökku hliðarn-
ar á lífinu!
JÖRD
9!)