Jörð - 01.04.1941, Blaðsíða 107
vera vel að sér í lífinu sjálfu, öðlast fjölþætta reynslu,
taka þátt í sem flestum störfum, þekkja vel allar stétt-
ir þjóðfélagsins o. s. frv. Þá þurfa þau að ná sem mest-
um og eðlilegustum þroska, til líkcima og sálar, og' vera
vel hraust, því skáldskaparvinnan er mikil þrekraun.
Ég efast um, að til sé nokkurt flóknara, margbreytt-
ara og örðugra nám, én það, sem skáldin þurfa á sig' að
leggja, til þess að verða stöðu sinni vaxin? Og þegar vér
minnumst þess, að mannsheilínn getur naumast talist full-
þroskaður, fyrr en komið er fram á fertugsaldur, þá skilj-
um vér betur, að ekki má ætlast til of mikils af rúmt
tvítugum skáldefnum. — Og ekki örugg't, að þau séu „bú-
in að vera“, þó þau skrifi lélegar bækur á stundum; því
mér vitanlega hefir það aldrei komið fyrir, að allar bæk-
ur eins böfundar væru góðar, livað þá ágætar, bversu
mikill og frægur sem hann var!
ÞAÐ SEGIR SIG SJÁLFT, að ísland þarf að láta til-
tölulega miklu meira af mörkum til framfærzlu
listamönnum sínum en bin stærri ríki. Markaðurinn
er svo litill og tekjulindir þeirra svo fáar, að þeir geta
aldrei bjargast sómasamlega af eigin rannnleik. íslenzk-
um höfundum er mildum mun erfiðara að koma bókum
sinum á heimsmarkaðinn en t. d. Norðurlanda-skáldum,
því mjög fáir útlendingar skilja íslenzku að fullu gagni.
Island hefir engan lier né landvarnir, og sparast við
það ógrynni fjár. Vér erum of smáir, til þess að geta
hafið oss til álits með bnefaréttinum, og verðum því að
íara aðrar og' friðsamari leiðir. Það er að segja, oss er
uðeins e i n leið fær: að efla menningu vora svo, að heim-
urinn verði að clást að ágæti hennar, lwort sem honum
Hkar betur eða ver! Og til þess á að verja því fé, sem
lundvarnir liefðu kostað oss, reiknað í hlutfalli við aðr-
ar Norðurlandaþjóðir. — Sú ráðstöfun ein mgndi vekja
ulheims athggli, því með henni gæfum vér fordæmi, sem
væri einstakt í mannkynssögunni!
Þá væri nú gaman að lifa, einnig fyrir yður, kæru borg-
J örð ' 505