Jörð - 01.04.1941, Síða 128

gerðu þegár í stað þær ráðstafanir, að taka konungsvald í
sinar hendur, og utanríkismálaþjónustu alla, og veit ég eng-
an þann, er ekki teldi það sjálfsagða ráðstöfun, eins og
á stóð. Meira varð ekki aðhafst í bili. Válegir atburðir,
er riðið höfðu yfir nánustu frændþjóðir vorar, höfðu þá
um sinn fært oss í liendur það fullveldi, er vér liöfðum
lengi þráð og löngum barizt fyrir. En gleðihragur var
enginn yfir þessum atburðum. Menn fundu það allt of
greinilega, að hér var ekki verið að fagna fullnaðarsigri
i frelsisbaráttu þjóðarinnar, lieldur lá hitt miklu nær að
ætla, að styrjaldarholskefla sú, er brotið hafði yfir Norð-
urlöndin, myndi einnig hrynja )dir fsland, i einhverri
mynd, og þar með fela framtíð vora alla og ráð vort i
óvissu, sem gat orðið hin geigvænlegasta.
Með hertöku Noregs og sigri yfir hinni sameinuðu
norsku og hrezku mótstöðu hafði Þýzkaland skapað
sér stórum bætta hernaðaraðstöðu um norðanvert At-
lantshaf. Þetta gat orðið siglingum Breta hið hættuleg-
asta. Og eins og nú var komið, mátti ælla, að varla væri
nema tvennt til: Annaðhvort að Þýzkaíánd fylgdi „sigr-
um“ sínum á Norðurlöndum eftir með hernámi íslands
og tæki þannig Bretland, ef svo mætti segja, i handar-
krika sinn. Eða hitt, sem miklu var líklegra, að Bretland
hiði ])ess ekki að gefa Þjóðverjum færi á slíku, en her-
tæki sjálft ísland, til þess að tryggja yfirráð sín yfir
norðanverðu Allantsliafi. Enda varð og sú raunin á.
Mikið vantar á, að menn hafi hér á landi fvllilega gert
sér Ijósa þýðingu þessara athurða, er leiddu til hernáms
Noregs, Danmerkur og fslands, og er þá átt við hvat-
vísleg áróðursskrif innlendra manna, sem ælluð eru til
skyndiframdráttar einliverjum pólitískum flokki í augna-
bliks átökum innanlands. Af þeim hefir meira birzt hér
á fandi, en sæmilegt er á slíkum tímum, sem þessum, og
Iiefir það enn sem áður verið sæmd vorri nokkur hlífð,
að svo fáir skilja tungu vora. Hefir afglapaháttur vor
fyrir þá sök fremur dulizt en ella. Þetta á því miður
við æðimikið af því, sem hirzt hefir i blöðum vorum um
126 JÖRD