Jörð - 01.04.1941, Síða 146

Vér lýstum yfir, á hinni hátíðlegu örlagastund, ævarandi
hlutlegsi hins íslenzka ríkis. Vér gerðum það í eðlilegri
meðvitund þess, að ríki vort væri ekki þess vaxtar, að því
lientaði að stíga dans með tröllum. En vér gerðum það
jafnframt í kristinni ótrú á styrjöld. Og vér vonuðum, að
klutleysið og' vopnleysið yrði vor bezta vörn. Nú finnum
vér sárt til þess að liafa verið lostnir, þó að það hafi ver-
ið akarn eitt, er á oss féll, frá sjónarmiði þess, er laust.
Og miðað við það, sem aðrar þjóðir liafa orðið að þola,
er það, sem framkvæmt hefir verið gegn oss enn sem kom-
ið er, ekki þungt högg. Það þarf enginn að ætla, að ekki
verði reynt töluvert á hverja hreina og heina stefnu, sem
tekin er á vandasömum tímum. Það er því í sjálfu sér
engin ástæða, til að liverfa frá hlutleysisyfirlýsingunni né
anda lienna, þó að á gefi allverulega á siglingu ríkisfleys
vors undir hennar merki. Og ekki segir oss vel liugur um
það að Iiverfa, fyrr en í fulla hnefana, frá hinu eina há-
tíðlega Iieiti, er þjóð vor vann ríki sinu í öndverðu —
heiti, sem lýst var yfir að skvldi standa um aldur og æfi-
Og víst mun Faðir sá, sem „ekki er fjarri neinum af oss“,
„megnugur þess að láta oss standa“, er vér reynum með
víðsýnni staðfestu að standa við hátíðlegasta heit vort.
En hvað um það: Yæri það ekki kurteislegra — gagnvart
sjálfum oss?
Merkið, sem vér berjumst undir
Frh. frá bls. 3.
r æ ð u u m k n ý j a n d i, a 1 m e n n m á 1 e f n i þ j ó S a r v o r r-
a r, h v e r r a r skoðunar s e m e r. Þetta er siður en svo ósam-
kvæmni. Jesús Kristur er höfundur trúar hinar vestrænu menn-
ingar á frelsi, víðsýni og sannleiksviðurkenningu — og á eftir nð
verða fullkomnari hennar. Náttúran er hið heitt elskaða verkefm
hins heilaga anda, — en ónáttúra er honum viðbjóður. Fegurð,
snjallleiki, gleði eru andleg verðmæti. JÖRÐ mun reyna að haida
því orði, sem á hana er komið, að lnin sé rita fegurst og skennnti-
legust — og bezt i bú að ieggja. — Eðli vorsins sé aðali JARÐAR-
G 1 e ð i 1 e g I s u m a r!
144
JÖRU