Jörð - 17.06.1941, Blaðsíða 20
Þá ber oss að minnast sérstaklega og með hlýjum hug
þeirrar frændþjóðar vorrar á Norðurlöndum, sem vér höf-
um átt mest samband við á liðnum öldum, dönsku þjóðar-
innar. Erfiðleikar þeir, sem Danir eiga nú við að búa, hljóta
að gera það eðlilegt oss öllum íslendingum, að lmgsa til
dönsku þjóðarinnar með sérstakri samúð einmitt nú. En
þótt eigi væri um þessa erfiðleika að ræða, bygg eg óhætt
að fullyrða, að ekki myndi skorta hlýliug vor íslendinga í
garð dönsku þjóðarinnar nú, á þessu augnabliki, hvað sem
fortíðinni líður. Því veldur margt, sem ég tel óþarfl að telja
upp. En ein af ástæðunum er vafalaust sá skilningur á-
byrgra manna meðal Dana, sem. hefir farið vaxa.ndi ár frá
ári síðustu áratugina, á íslenzku þjóðerni og á þörf íslend-
inga á þvi að ráða sjálfir og einir öllum málum sínum á eig-
in ábyrgð.Mér hefir gefizt sérslakt tækifæri til þess aðfylgj-
ast með þessu. Enda hafa foruslumenn Dana látið þennan
skilning í ljós opinberlega, á ýmsan bátl og við mörg tæki-
færi á síðari árum.
Ég hygg, að fullvrða megi, að nú búi í brjóstum flestra
eða allra Islendinga einlæg virðing fyrir þessari bræðraþjóð
vorri. Úr þeirri virðingu hefir eldci dregið á núverandi
reynslutímum, dönsku þjóðarinnar. Síður en svo. Og við
hana hefir bætzt samúð vor, innilegri en vér höfum ált kost
á að bera í brjósti nokkru sinni áður.
Því veit ég, að vér íslendingar óskiptir óskum þess einlæg-
lega og af heilum Iiug, að sú stund megi ekki vera allt oi
fjarri, að danska þjóðin fái aftur fullkomið og óskorað frelsi
sitl og fullveldi og megi halda því óáreitt um aldur og æfi-
MEÐ SAMSKONAR HUG ber oss að minnast liinna
frændþjóðanna á Norðurlöndum:
Fin.nsku þjóðarinnar, sem er enn í sárum eftir geigvæn-
lega vopnaárás voldugs nágrannastórveldis, varðist meðan
fært var með ógleymanlegri hetjudáð, en á þó ennþá óvissu
framundan.
Norsku þjóðarinnar, sem á fósturjörð sína í höndum er-
lends hervalds og varið hefir land sitl með þeirri hreysti,
162 jöri>