Jörð - 17.06.1941, Blaðsíða 135
ui’ þess er aftur orðinn að grónum vangi, hvert blásið
holt er öðru sinni klætt háum, stoltum meiðum. Hvert
yfirgefið býli er aftur risið úr rúst sinni og orðið land-
námsjörð i nýrri og fegurri mynd. Síðastliðin ár liefir
landauðnin á íslandi svarað til þess, að eitt býli hafi
]ogzt í eyði níunda hvern dag. Og samtímis hrörnaði
glæsilegasti og afkastamesti atvinnuvegur landsins nið-
Ur í fúaduggur, manndrápsbolla og ryðkláfa. Á meðan
þessu gekk, hélt þjóðin áfram að fleyta ryðkláfabúskap
smum á milljónaskuldum, en aðrir fáráðir synir henn-
ar þóttust hafa fundið ráð til þess að „stöðva flóttann
Ur sveitinni“. Þeir hafa að vísu munað allgreinilega eftir
Því, að unglingarnir i sveitinni „hafa líkama“, en ein-
hvernveginn vill það svo kynlega til, að þótt ungling-
arnir séu þvegnir og gufubaðaðir að Laugarvatni, í Reyk-
holti og á Laugum vetur eftir vetur, þá tolla þeir samt
ekki í sveitinni. Og hvernig skyldi þeim ganga „að stöðva“,
Pegar styrjaldarhrunið skellur á? Haldi þeir áfram með
S1num voluðu aðferðum, þá eigum vér engan varasjóð í
hyggðum vorum, hvorki um afkomu né menningu, þeg-
ar niest reynir á.
N HAFIR ÞÚ gengið niður á Arnarhól klukk-
an sjö i tindrandi björtu morgunljósi og svipazt
Ulu höfnina og borgina — hafir þú staðið á útsýnishæð-
nini við Svignaskarð á sumardegi og horfl um Rorg-
ai'fjörð endilangan og þveran — hafir þú staðið á
indastól og séð Skagafjörð skína við sólu, gengið um
iallormsstaðaskóg i skugga hárra, laufgaðra trjáa, séð
Shlgylt kornið bylgjast á ökrunum á Sámsslöðum, og vað-
h'' i'óðurgrasið upp fyrir hné á áveitusvæðum Flóans,
" l5a áttu ekki auðvelt með að kistuleggja óskadraum þinn
lUu hið glæsta ísland l'ramtíðarinnar. Æfilangt mun sá
raumur orka á hugann, eggjandi eins og köllun, áleit-
Iun eins og óróleg samvizka, sem ekki vill láta slævast.
g sá, sem hefir verið vertíð til sjós á togara, verið nokk-
Ur SUrnur á sild, siglt í ofsaroki og náttmyrkri um blind-
JÖRa 277