Jörð - 17.06.1941, Blaðsíða 155
fyrir þjóðina, og skeytingarlaus um ofdrykkjumennina, þá
verður að rísa sterk alda almenningsálits gegn framferði
á borð við Þingvallafylliríið á hvitasunnunni og öðrum
þess háttar endemum á almannafæri og skemmtisamkom-
um, en bindindismenn og aðrir mannvinir á íslandi verða
að knýja þing og ríkisstjórn, til að liafa forystu um björgun
þeirra, sem verst eru komnir vegna ofdrykkjunnar, ef
fyllirí Islendinga eitt á ekki að koma í veg fyrir, að þeir
verði taldir menningarþjóð.
Reyndar er á þessu máli tæpast nema ein lausn, og hún
fer sú, að hætta að flytja áfengi inn i landið. Sú afsökun
allra ríkisstjórna á Islandi, sem ein hefir staðið ósigran-
leg gegn öllum rökum: að ríkissjóður án brennivínsgróða
væri tómur kassi, er nú ekki lengur fyrir hendi. Vér höfum
nú ekki einungis ráð á að missa af brennivinsskildingun-
ura í ríkissjóðinn, heldur böfum vér einmitt ekki ráð á
nð lialda þeim, eins og nú er ástatt.
Ég vil í þessu sambandi leyfa mér að tilfæra orð Vil-
Uiundar Jónssonar landlæknis í ágætri álitsgerð hans gegn
samþykkt bjórfrumvarpsins á Alþingi:
>,Vér Islendingar eigum nú um sáran að binda, vegna al-
Uienns og siðlauss drykkjuskapar, sem er þvi varhugaverð-
ara fyrir það, að nú lifum vér þá tíma, að oss liefir aldrei
riðið meira á að vera allsgáðir.“ Þeir hefðu gott af að at-
huga þessi orð landlæknisins, Islendingarnir, sem græða
tóbak, peninga eða gúlsojja af brennivíni á því, að æsa
með áfengum drj'kkjum vopnuðu útlendingana, sem dvelja
liér, svo að ekkert skorti á samkvæmisliæfni þeirra í hópi
órykkfelldra Islendinga.
FLÖKKUBÖRN íslands
©ÍÐARA ATRIÐIÐ, sem ég ætla að drepa lauslega á,
^ er að því leyti skylt hinu fyrra, að þar er lika um að
rseða fólk, sem af sjálfsdáðum getur ekki orðið nýtir borg-
arar, en þjóðfélaginu ber skylda til að hjálpa. Rúmsins
vegna verð ég að vera stuttorður, og ég held að stutt saga
skýri málið betur en orðalengingar.
JÖRÐ
297