Jörð - 01.10.1941, Blaðsíða 22

sökum hernámsins, eða hitt, að hann sé raunverulega meiri
— og það lílið ég hefi komið í miðbæinn og séð sjálfur á
kvöldin, þá er ég ekki frá því, að svo sé — þá er liann þjóðar-
skömm eins og hann er og þjóðarháski að honum undir þeim
kringumstæðum, sem við nú lifum við: — Að ganga hér um
miðbæinn og ýmsar aðalgötur út frá honum, t. d. Lauga-
veginn, laugardags- og sunnudagskvöld og -nætur, og sjá
hvern manninn á fætur öðrum, ýmist unga eða gamla, slaga
fram og aftur milli gangstéttanna, lianga á ljósastaurum
og slettast dauðkiknaða meðfram húsveggjunum og upp
að þeim, suma með háreyst og bjánaleg köll í vegfarend-
ur. aðra drafmiáttlausa og hálf-meðvitundarlausa — er sjón,
sem engan líka á sér i nokkrum liöfuðstað, eða nokkurri
borg, satt að segja, sem ég man eftir. En það þarf ekki
helgar til, né kvöld eða nætur; það er alllof algeng sjón að
sjá menn og jafnvel konur dauðadrukkin ramba um aðai-
götur hæjarins, um hábjartan, virkan dag, án þess að þessi
ófögnuður sé hirtur af almannafæri.
EN ÞAÐ eru ekki einungis ölóðir menn, sem vekja eftir-
tekt á götunum og valda þar liávaða, þvi að hávaðinn,
•—- þ. e. a. s. sá hávaði, sem ekki telst til venjulegs umferða-
hávaða — öskrin og ýlfrið, blístrin og köllin á götunum á
kvöldin og fram eftir öllum nóttum, er svo einstæður, að
kalla má íslenzkt fyrirbrigði, að því leyti a. m. k., að miklu
fleiri ófullir menn en fullir eru þar að verki. Algerlega
ódrukkið fólk, menn og konur, ganga há-blístrandi, liiátal-
andi og há-syngjandi um göturnar, hvenær sem þeim býð-
uf svo við að horfa, jafnt á nóttu sem degi, og án þess a.
m. k. að ég hafi nokkurn tima orðið var við, að á þetta væri
liastað af þeim, sem eiga að tryggja hverjum borgara svefn-
frið, og hefi ég þó oft verið að líta eftir þessu. En slik óp
og óhljóð eru einhver djöfullegasta pynting, sem lmgsazt
gelur fyrir marga bæjarbúa, sem með þeim eru rændu'
svefni hálfar og heilar nætur, enda er engu vægilegar tekið
á slíku í öllum siðuðum löndum heldur en drykkjuskap
á almannafæri, nema síður sé, því að heldur sleppur þó þar
324 jörö