Jörð - 01.10.1941, Blaðsíða 65

„Það þykir mér leitt að heyra,“ sagði liann. „En aldrei
er of seint að byrja. Ég var ekki mikið kunnugri kon-
unni minni sálugu, þegar ég gekk að eiga ha'na; það
sannar,“ liætti hann við og gretti sig, „að þessi aðdrag-
andalausu hjónabönd leiða oft til hezta samkomulags,
þegar fram í sækir. Ég ætla, af því að brúðguminn á at-
kvæði um þetta mál, að gefa honum tveggja stunda frest
til að bæta upp tímaskortinn, áður en athöfnin fer fram.“
Og hann sneri til dyra, og klerkurinn fylgdi lionum.
Stúlkan reis þegar upp. „Yður getur ekki verið alvara,
frændi minn,“ sagði hún. „Ég segi það fyrir augliti guðs,
að ég vil heldur reka mig i gegn, heldur en láta kúga
mig til að eiga þennan yngismann. Hugurinn hrýs við því;
guð bannar slík hjónahönd; þér gerið hærum yðar smán.
Æ, frændi minn, miskunnið mér. Það er engin kona til
á jarðríki, sem ekki kysi heklur að deyja, en lenda i sliku
hjónabandi. Það má vera,“ sagði hún stamandi — „það
má vera, að þér trúið mér ekki — að þér haldið það enn,
að þetta“ og liún henti á Díónýsíus titrandi af reiði og
fyrirlitningu — „að þér haldið ])að enn, að þetta sé mað-
urinn?“
„Hreinskilnislega sagt,“ mælti gamli aðalsmaðurinn og
staldraði á þröskuldinum, „það geri ég. En það er bezt,
Blanka de Malétroit, að ég i eitt skipti fyrir öll, greini
þér frá því, livað ég hugsa um þetla mál. Þegar þér
datt það í hug að smána ætt mína og nafn það, sem ég
hefi borið í friði og ófriði i meira en tvo mannsaldra,
þá fyrirgerðir þú ekki aðeins réttinum, til þess að hnýs-
ast í áform mín, heldur einnig til að horfast í augu við
uiig. Ef faðir þinn hefði verið á lífi, þá mvndi hann
hafa hrækt á þig og kastað þér á dyr. Hann liafði járn-
greipar. Þú mátt lofa guð fyrir það, ungfrú góð, að þú
þarft aðeins að kljást við silkimjúku höndina. Það er
skylda mín að koma þér í lijónaband tafarlaust. Af ein-
skærri góðvild hefi ég reynt að finna handa þér friðilinn
þinn. Og ég held að mér hafi tekizt það. En það segi ég
frammi fyrir guði og öllum helgum englum, að sé ekki
JÖRÐ 367