Jörð - 01.11.1941, Blaðsíða 22

seni kom norskri bændamenningu við. Hann hafði nú tekið
það fyrir, að safna öllu, smáu og stóru, sem kom lífi og iðju
norsku bændanna við, og kom á fól einkasafni fyrir norskar
])jóðminjar rétl utan við Lillehammer, neðst i Guðbrands-
dal. Þangað voru nú fluttir lieilir bóndabæir með öllu, sem
í þeim var, eins og t. d. æltaróðalið Björnstad, sem eru 26
liús, og fjallabærinn Öygárden, með sín 19 hús, og margt
í'leira. „Maihaugen“, eða „De Sandvigske samJinger“ vöktu
eftirtekt norsku þjóðarinnar og raunar miklu víðar, þvi þar
var liægl að kynnast norskri bændamenningu frá ýmsum
tímum, á stuttri stundu.
Sandvig fór víða um og safnaði gripum, til að fullkomna
safn sitl og hlaut að lokum mikla viðurkenningar fyrir starí'
sitt. Einu sinni liitti hann Trond Eklestuen og hann spurði
Sandvig þá, hvort hann vildi ekki kaupa Garmókirkjuna.
En Sandvig gaf lítið út á það, því hann hafði enga trú á, að
svo mikið væri óbrennt af henni, að hægt yrði að reisa liana
á ný, og sló því alveg frá sér.
En alllöngu síðar kom „Skrap“ Trond aftur til Sandvigs
og sagði honum þá, að nú væri hann að selja safni í Kristí-
aníu skrúðhúshurðina og drekahöfuðin af kirkjunni, en þó
með því skilyrði, að þessir hlutir yrðu látnir af hendi aftur
gegn sama verði, ef ltirkjan yrði reist á ný. Þá fór Sandvig
að hugsa um málið og taka gamla Trond alvarlega. Ilann
fór þá þegar að skoða „brakið“, er var staflað á grjóthrúg-
urnar og skrifaði alll upp og gekk greiðlega að semja um
verð fyrir það allt við gamla manninn. Þar næst sneri hann
sér til þjóðminjavarðarins, sem taldi fyrirtækið vægast sagt
vafasamt, en er hann sá listann yfir brakið, féllst hann undir
eins á, að rétt væri að fá tiltekinn byggingameistara, að
nafni Jörgensen, lil að lila á það allt, mæla gömlu kirkju-
tóttina og sitthvað fleira.
Þjóðmenjavörðurinn, Schirmer, féklc nú mikinn áhuga
fyrir þessu, því það kom i Ijós, að Skrap Trond hafði dregið
meira „rusl“ saman, en ])á liafði grunað. En þó var þetta
ekki nóg. Þá seltu þeir svohljóðandi auglýsingu í blöð bvggð-
arlagsins:
456
JÖRD