Jörð - 01.11.1941, Blaðsíða 30
Jóhann J. E. Kúld:
Viðkynning mín við Norðmenn
RITSTJÓRI JARÐAR hefir farið fram á það við mig,
að eg skrifaði í þetta hefti tímaritsins um viðkynn-
ingu mína við Norðmenn. Mér er sönn ánægja í
því, að verða við þessum tilmælum ritstjórans.
ARIÐ 1923 fór eg með norsku skipi út til Noregs, og
næstu þrjú árin dvaldi eg ýmist þar í landi eða á
norskum skipum. A þessu tímabili kynntist eg mönnum
úr öllum stéttiun þjóðfélagsins: verkamönnum, sjómönn-
um, iðnaðarmönnum, verzlunarmönnum, hændum,
menntamönnum, listamönnum og margs konar atvinnu-
rekendum. Þó að þessir menn hefðu að ýmsu leyti sund-
urleitar skoðanir á mörgu, svo sem þjóðfélagsmálum,
trúmálum og mörgu fleiru, þá áttu þeir þó allir, undan-
tekningarlaust, eilt sameiginlegt: í gegnum allt voru þeir
fyrst og fremst Norðmenn. Ást þeirra lil fósturlandsins,
ásamt þjóðarstolti, sem átti sterkar rætur í fortíðinni
gegnum söguna, gerði þá að lieilsteyptri þjóð.
Þannig komu Norðmenn mér fyrir sjónir sem þjóð. Síð-
an eg mvndaði mér þessa skoðun, eru liðin mörg ár, og
margar hræringar iiafa farið yfir heiminn. Þó held eg,
að fáar muni vera undantekningar frá þessari reglu enn
þann dag í dag. Þetta finnst mér hal’a komið greinilega
í Ijós á þessum stærslu örlagatímum, sem yfir norsku
þjóðina liafa dunið. Og það er spá mín, að þelta sterka
þjóðareinkenni muni þó segja enn betur til sín, ]>egar
fram liða stundir.
I hók minni „Ishafsæfintýri“ (sem nú er öll uppseld),
lýsi eg nokkrum Norðmönnum, og sú lýsing á yfirleitt
við um þá Norðmenn, sem eg kynntist. Þeir eru l'lestir
hreinir og beinir: koma til dyranna eins og þeir eru
klæddir, án allra dulargerfa.
464
JÖRB