Jörð - 01.11.1941, Blaðsíða 31
Aldrei varð eg var við fjandskap eða kala til íslend-
inga hjá þeim Norðmönnnm, sem eg' kynntist. Hins vegar
mætti eg, sem íslendingur, alls staðar velvilja og sérstakri
gestrisni, hvar sem eg ferðaðist um í Noregi. Það er hezt
að segja hverja sögu eins og' hún gengur. Og þá verð
eg að segja, að mér hefir hvergi verið tekið betur hér
heima á Islandi, heldur en i Noregi. Eg naut þess þar í
hvívetna, að eg' er Islendingur, en galt þess aldrei, og
er þá mikið sagt, en þó satt.
Norskur skipstjóri, sem eg' hafði siglt með tiltölulega
stuttan tíma, þegar skipinu var lagt upp, hauð mér að
dvelja á heimili sínu. Eg dvaldi þarna í fjóra mánuði,
og liann og hans fólk vildi allt fyrir mig gera, eins og
eg væri einn úr fjölskyldunni. Fólkið i þorpinu, þar sem
hann bjó, sýndi mér lika á allan Iiátt sérstakan velvilja.
Mér var þarna víða boðið lieim til fólks, sem eg liafði
aldrei þekkt áður, en hafði beinlínis sterka löngun til
þess að kynnast mér, vegna þess að eg var íslendingur.
Hvergi utan landsteinanna liefi eg heldur rekið mig á,
að fólk vissi jafnmikið satt og rétt um Island og Islend-
inga, sem í Noregi. Þegar eg' svo fór úr þessu þorpi, efl-
ir fjögurra mánaða dvöl, ætlaði eg að greiða skipstjór-
anum og konu hans fyrir uppihald mitt. Þau liöfðu nefni-
lega alltaf sagt, þegar eg' nefndi greiðslu, að ekkert lægi
á því, fyrr en eg færi. En svo þegar eg fór, þá máttu
þau ekki lieyra slíkt nefnt. Þessi heiðurshjón voru alls
ekkert rík af peningum eða fasteignum, heldur aðeins
bjargálna fólk. Eg er áreiðanlega ekki eini Islendingur-
inn, sem fengið hefir slíkar eða þvílíkar viðtökur á með-
al Norðmanna, þjóðernisins vegna fyrst og' fremst.
Þegar eg stóð uppi vegabréfslaus úti í Álasundi, og gat
með engu móti fengið það hjá dansk-íslenzkum ræðis-
mönnum í Noregi, þá voru það norsk vfirvöld, sem komu
mér til hjálpar. Án vegabréfs eða annarra jafngildra skil-
ríkja gat eg ekki fengið að ráða mig í utanlands sigl-
ingar. Norsk yfirvöld létu mér þá í hendur skjal, þar
sem norska ríkið tók á sig alla áhyrgð gagnvart ferðum
jörð 465