Jörð - 01.11.1941, Blaðsíða 63
samþykkti andmælalaust afstöðu stjórnarinnar. Ráðuneyt-
ið bauðst til að segja af sér, en þvi var hafnað. Aflur á
móti var bætt inn í það fulltrúum fleiri flokka; áður
slóð Alþýðuflokkurinn einn að því. Seinni liluta dags barst
fregn um, að vélahersveit væri á fleygiferð áleiðis að
Hamri, til að liandtaka ríkisstjórn og Stórþing og var þá
haldið undan í skyndi til Elverum í Austurdal. Var nú
ákveðið að gera nýja tilraun, til að ná samkomulagi við
Nazistastjórnina, án þess að fvrirgera blutleysinu. Jafn-
framt var ákveðið að verjast með vopnum til streitu, ef
sæmilegs friðar væri ekki kostur, og enn fremur að kon-
ungur og ráðuneyti skyldu flýja land, heldur en falla í
hendur Nazista. Þingfundinum var slitið með því, að all-
ir sungu þjóðsönginn.
Sömu nótt var áhlaupi vélahersveitar Þjóðverja hrund-
ið við mikið tjón á mönnum og vögnum. Varnarliðið var
samsett af nýliðum, skógarhöggsmönnum og bændason-
um úr Austurdal. Þessi tíðindi fóru sem eldur í sinu um
gervallan Noreg og stöppuðu stálinu í landslýðinn. —
Ilitler svaraði nú málaleitun Stórþings og ríkisstjórn-
ar með því að krefjast þess, að Quisling yrði falið að
mynda stjórn. Því var hafnað orðalanst.
Hervæðingin gekk erviðlega, enda voru öli þéttbýlustu
héruðin þegar á valdi Þjóðverja, ásamt miklu af her-
gagnabúrunum, en Oslóar-útvarpið truflaði allt, livað það
orkaði. Engu að síður var búið að koma upp 60.000 manna
landvarnarliði innan viku eða svo. Menn þyrptust sjálf-
krafa til herstöðvanna með riffla sína og skíði. Flest voru
það bændasvnir og skógarhöggsmenn, en þó laumuðust
æskumenn borganna í þúsundatali lil hersins. Otto Ruge
tók við yfirherstjórninni. Og bráll fór að fréttast um
eyðileggjandi loftárásir á þá staði, sem konungur, ríkis-
erfingi, ríkisstjórn og Stórþing béldu sig á.
A Austfold varðist 4000 manna sveit í vilcu. Þá neydd-
ist hún til að liörfa yfir sænsku landamærin, því engin
leið var að sameinast meginhernum. Þjóðverjum gekk
erviðlega að „hreinsa“ skógana og fjöllin, og var hver
jörð 497