Jörð - 01.11.1941, Blaðsíða 90
flotinn tók brátt að gerast alláleitinn. Hinsvegar var hon-
um þó Iialdið nokkuð í skefjum af flugvélum brezlca
flotans. Hinn særði skipherra strandvarnarskipsins
„Norge“ iiafði líka náð sér undravel og gekk prýðilega
fram í því að skipuleggja varðþjónustu.
í fyrstu stóru loftárásinni varð stórslys í næsthelzta loft-
varnarbvrgi bæjarbúa. Þá var einkum ráðist á slökkvi-
stöðina. Næst var ráðist á viðskiptahverfið. Flogið var
lágt og skotið úr vélbyssum á fólkið, sem flýði úr brenn-
andi og hrynjandi liúsunum. Flestir ungir menn í bæn-
um tóku þátt í björgunarstarfseminni. Þar rakst ég líka
á stúlku, sem vann eins og víkingur; hún var dóttir Berg-
gravs Oslóarbiskups, ljósmyndari frá fréttastofunni
norsku. Einu var bannað að bjarga. Það var áfengið.
Hverfið fór alveg í rústir, en ekki fórust nema þrír menn,
og má þakka það því, að við höfðum vanist við ósköp-
in smátt og smátt, og lært að leita í þá kjallara, sem
bezt var vörn i. Er á leið, færðist íbúðin mikið niður í
kjallara, en annars var nú unnið að þvi með kappi, að
flytja fólkið úr bænum. Fyrst fluttum við konur og börn,
]íó að hart væri aðgöngu að skilja sundur fjölskyldur,
einkum þar sem oft varð að senda fólkið burt án nokk-
urrar vissu um, liver dvalarstaðurinn j'rði.
Einn var sá, er öðrum fremur á heiðurinn af því, hve
brottflutningurinn gekk fljótt og vel, og er það ungur,
enskur liðsforingi, Patrick Job að nafni. I lieila viku stóð
hann svo að segja hverja nótt niðri á bryggju og stjórn-
aði útskipuninni. Skipstjórana liúðskammaði hann á hinni
skipstjóralegustu Norsku, studdi gamlar konur út í bát-
ana og huggaði börnin. Þegar „afgreiðslan“ gekk ekki
nógu fljótt, liringdi hann til bæjarstjórnarinnar og heimt-
aði fólk. Og við urðum að fara út um bæinn og beinlínis
draga konur og börn fram úr rúmunum. —
UM ÞESSAR MUNDIR fór ill tíðindi að leggja að eyr-
um mínum: Bandamenn hugðu á það að gefa Noreg
upp vegna liinna óskaplegu hrakfara á vestur-vígstöðv-
524 ■ jöbd