Jörð - 01.06.1943, Qupperneq 8

j Mjög er þa'ð athyglisvert, hve hugur almennings i lönd-
suin Bandamanna virðist þyngjast í garð Þjóðverja eftir
því, sem á styrjöldina líður. Ég á hér ekki við liinn beina
hernaðaráróður, sem liafður er uppi til þess að lierða
liugina, heldur miklu fremur greinar og bækur þeirra
manna, sem eru að brjótast fram til einhverra úrlausna
um það, hvernig eigi að vinna friðinn. Vera má, að þetta
sé fylgi-fyrirbrigði styrjaldarinnar og hverfi að einhverju
leyti um það bil, sem liún er á enda Iiáð. Hitt býður mér
þó freinur í grun, að hér sé um að ræða nýja hugarstefnu
með veslurlandamönnum i garð Þjóðverja; liugarstefnu,
sem bókstaflega gætti ekki eftir heimsstyrjöldina fyrri,
nýtt mat á eðli og þjóðareinkennum þýzku þjóðarinnar
og nýr skilningur á stöðu hennar i samfélagi þjóðanna.
Ef svo væri, þá er liér að skapast gegn möndulveldun-
um, og sérstaklega Þýzkalandi, ósýnilegur her, sem gæti
orðið þvi eins þungur í skauli og allar flugvélar, stór-
skotadeildir og skriðdrekasveitir Bandamanna til samans.
Yfirleitl lield ég, að segja megi, að allur þorri manna
gcri sér nú Ijóst, að enginn friður getur orðið varanleg-
ur, nema hann byggist á einarðlegri viðurkenningu stað-
réynda, sem menn gengu alveg framhjá í Versölum 1919.
Ég get ekki varizt því, að mér finnst sem lcenna megi
þyngri óm af slikri kröfu nú þegar, en þá. Og þó að
yfirlýsingar stjórnmálamanna sé bezt að taka jafnan með
nokkurri varúð, þá býst ég við að gera megi ráð fyrir hja
forustumönnum Bretlands og Bandaríkjanna sterkan vilja
á að endurtaka ekki axarsköflin frá 1919.
Eftir síðustu heimsstyrjöld markaðist framlcoma Banda-
manna af tvennu. Annars vegar var grátið meðaunikv-
unartárum yfir liinni sigruðu þjóð, liins vegar var látið
hvina í svipuól sigurvegarans yfir höfði hennar. Hvor um
sig hefði þessi aðferð, ef til vill, getað komið einhverju
til leiðar um það, að knýja Þjóðverja til hlýðni við al-
mennar leikreglur í samfélagi þjóðanna. En þegar báð-
um var beitt jöfnum höndum, hlaut niðurstaðan að verða
ósigur sigurvegarans, eins og þegar tók að koma á dag-
102 Jörð