Jörð - 01.06.1943, Síða 12

Hann og vildustu vinir hans hafa komizt til þeirra valda,
sem þeir hafa, af þvi að þeir eru sú manntegund, sem
þýzkur maður dáir mest. Hugsjónir hans hafa orðið á-
kvarðandi fyrir atferli þjóðarinnar og markmið af því,
að þær áttu sér rætur í hrjósti hvers þýzks manns. Og
það er svo langt frá því, að Prússland sé í þessu efni
sekara en önnur ríki Pýzkalands. Ef Bandamenn þykjast
eiga mikils í að liefna um það, er þessari styrjöld lýkur,
þá er þess að minnast, að fyrstu og voldustu fjárliags-
legir stuðningsmenn Hitlers, voru ekki Prússar, heldur
Rínarlendingarnir Thyssen og Röchling. í raun og sann-
leika urðu prússnesku Junkararnir manna síðastir til
þess að ganga Hitler á hönd. Enginn sparn við áhrif-
um lians af jafn óbifanlegri þrjózku, eins og erkijunk-
arinn Hindenhurg.
Allt þetta er að verða mönnum ljósara eftir þvi, sem
á styrjöldina líður, og um leið deyr út sú lijátrú, að eitt
riki Þýzkalands sé öðru sekara um Nazismann og styrj-
öld þá, er hann hefur steypt yfir heiminn, og að marka-
lína verði dregin milli Nazismans og þýzku þjóðarinn-
ar. Menn eru hættir að láta það blekkja sig, að Dresden
var miklu ástúðlegri borg en Berlín að heimsækja, og
að Bajarar voru miklu geðfelldara fólk að hitta á sumar-
ferðalögum en Prússar. Nú hafa allir hermenn þá sögu
að segja, að engir berjist með meiri grimmd, en Saxar
og Bajarar, og sömu söguna hafa íbúar hernumdu land-
anna að segja.
ÞVf var haldið fram í hinum lýðfrjálsu löndum, — og
við þann tón kveður enn, — að það tjái ekki að
taka sér það vald, jafnvel fyrir sigurvegara, að fyrir-
skipa fjölmennri þjóð um það, hvaða stjórnarform og
lög hún skuli húa við í landi sinu. Þessu er haldið fram
í nafni lýðræðis og sjálfsákvörðunarréttar þjóðanna. En
ég er mjög efins um, að fært þyki, að lokinni þessari
styrjöld, að lialda þá reglu almennt í gildi, hvaða af-
leiðingar, sem það kann að hafa fyrir smáþjóð eins og
106 JÖRÐ