Jörð - 01.06.1943, Síða 13

oss. Ég þykist þvert á móti sjá þess allgreinileg merki,
að því muni verða haldið fram af oddvitum Bandamanna,
að slíkt skeytingarleysi um innra skipulag og stjórnar-
háttu jafngildi því að leggja í algera hættu allt það, sem
kann að hafa unnist með dýrkeyptum sigri. Það mun
«kki skorta, að á það verði hent, að þvi miður hafi Þýzka-
land að öllu sjálfráðu alltaf kosið sér þá innri stjórnar-
háttu, sem leitt hafi til stjTjaldar út á við.
Og þetta er liverju orði sannara. Það er ekki aðeins
siðan að Hitler komst til valda, sem Evrópa lxefur skolf-
ið í skugga yfirvofandi styrjaldar af hálfu Þýzkalands.
Þeir, sem komnir voru til vits og ára fyrir 1914 og nokk-
uð fylgdust með í alþjóðamálum, minnast þess, að það
koma varla fyrir nokkurt ár svo, að menn væru ekki
á nálum um, að einhver neistinn frá Berlín hleypti Norð-
urálfunni í bál. Á síðustu þrem aldarfjórðungum hafa
Þjóðverjar hafið fimm stórstyrjaldir, og auk þess fjór-
uni sinnum verið stöðvaðir í þvi, svo að ekki munaði
öema hársbreidd. Ef þeir liefðu einir mátt ráða, þá hefði
styrjöld hrotist út áttunda hvert ár síðastliðin sjötíu og
fiinm ár.
Þetta hefði ekki verið mögulegt, ef innra skipulag rík-
isins hefði elcki verið svo, sem það var, — og ef hugsjónir
Þær, sem sterkust ítök áttu í þjóðinni, hefðu ekki gert
nakið ofbeldið að eðlilegustu og sjálfsögðustu stjórnar-
stefnunni, sem liún orkaði að skynja. Og þessi drepandi
fátækt ímyndunaraflsins og skapandi stjórnmálagáfu ein-
kennir öllu öðru fremur hið herskáa þriðja ríki Hitlers.
Þó að margt kunni ennþá að vera í óvissu og þoku
fyrir leiðtogum Bandamanna um það, hvernig eigi að
„vinna friðinn“, og barnaskapur einn væri að vera allt
of bjartsýnn á ráðstafanir þær, sem endanlega verður
gripið til, þá má gera ráð fyrir, að krafan um gagngert
nýtt uppeldi þýzku þjóðarinnar og þjálfun til þess að
lifa í samfélagi þjóðanna, verði ein þeirra, sem ekki verð-
ur vísað á hug. Þjóðverjar liafa neitað að leggja sjálfir
á sig það uppeldi.
Jörð 107