Jörð - 01.06.1943, Blaðsíða 83

Ég hafði hvað eftir annað valið ána austur á vatnamót-
um, þar sem liún var full af sandhleytum, sem var jafn-
vel miklu verra að sjá og varast en hleytur í Sandvatn-
inu. Var ég orðinn svona athugalaus og kaldur fyrir?
Eða var þarna önnur og meiri vitvera að verki, sem þótti
ekki vanþörf á að sýna mér í tvo heimana? Ég veit það
ekki.
Ég var að leggja af stað í kennaradeild Flensborgar-
skólans. Ég var búinn að kenna i fjóra vetur og hafði
notið fjögra daga kennslu í reikningi, þriggja hjá síra
Brandi Tómássyni í Ásum og eins dags hjá Jóni Þorleifs-
syni í Búlandsseli,* manninum, sem fékk sér fyrst reikn-
ingshók, sem byrjaði á öfugri þríliðu, og varð upp úr
því sjálfmenntaður stærðfræðingur.
Og ég hafði lært Helgakverið spjaldanna milli, reiprenn-
andi, eins og vera har, notið fermingarundirbúnings lijá
hinum víðsýna, liágáfaða trúmanni, síra Brandi, og stað-
ið mig vel að „svara út úr“, að því leyti, sem hann not-
aði spurninga-aðferðina.
Að þessu loknu hafði ég í blindu ábyrgðarleysi tekið
að mér eitt af mestu ábyrgðarstörfum þjóðfélagsins: að
fylgja börnum áleiðis út að eyðisandi lífsbaráttunnar.
Kannski var þessi Sandvalns-hremming nauðsynlegt upp-
eldisatriði og til þess ætlað, að vekja ábyrgðartilfinning
hjá mér. Ég veit það ekki. Hitt veit ég, að á því var full
þörf.
En livers vegna var Loftur póstur svona seint á ferð
þarna þenna dag? Veikur liestur! Fremur sjaldgæft.
Hvað var að hestinum? Hvers vegna hætti Loftur við að
snúa aftur? Gamall bóndi úr Dyrliólahreppi hefur, ekki
sliku vanur, átt brýnt erindi og farið aUstur Sand þennan
dag. Hefði þetta nú verið einn af þeim mörgu Jónum,
sem alltaf voru ráðlausir, ef eitthvað varð að skepnu, þá
hefði Loftur orðið honum samferða að Herjólfsstöðum
eða Hraunbæ. En þetta var Jón i Eyjarhólum, maður gæt-
* Báðir bæirnir eru í Skaftártungu. Ritstj.
JÖRÐ 177