Alþýðublaðið - 18.05.1923, Blaðsíða 3

„í»dtt skritið sd“.
Svo hljóðandi spurning heíir >A1-
hýðublaðimi< borist:
>Herra ritstjóri!
Hvernig stendur á því, að svo
er koinist að orði í >Alþýðublað-
inu< nýlega, að Jón Magnússon
og Magnús Guðmundsson hníi veiið
ráðherrar, >þótt skiíLið sé<? Mór
finst það sem sé ekkert skrítið,
og langar mig til, að þér gerið
grein fyrir þessu í blaðinu.
N Yðar
Borgari.“
Það má vel hafa farið svo, að
ekki hafi allir aðrir en >Borgavi<
áttað sig á þessu orðalagi, þó að v
borgaralegur skilniogur liafl aldrei
verið neitt afbragð, og er því ef
til vill rétt að verða við ósk hans
og fara nokkrum orðum uin þetta.
Það skal játað, aÖ full-alþýð-
lega hafi verið til Q.iða tekið. Það
hefir hingað til verið alþýðuálit,
að þeir, sem gegndu æðstu eða instu
störfum þjóðfélagsins, þyrftu að bera
af öðrum um atgervi, að minsta
kosti andlega, og leifar af þessu
áliti lifa í rnálinu og koma ósjálf-
rátt fram, effir að reynsla er
fengin fyrir því, að mjög eftir-
tektarverðar Jiðleskjur geta kom-
ist í að gegna þessum störfum,
þegar þeir fara með umboð þjóðar-
innar, sem^ekki hugsa um annað
en að hafa við störfin nógu þæg
verkfæri til að klóra með að eigin-
hagsmunum sínum. Við þetta al-
þýðuálit miðaðist orðalagið. En
það er víst alveg rétt hjá >Borgara<,
að þetta sé ekki skrítið, ef litið
er á málið frá hlutarins eðli fá er
það hörmulegt og hrollvekja, að
það skuli eiga að geymast í sögu
þessarar frægu gáfu þjóðar, að
svo hafi henni verið gengið um
skeið, að óvaldir miðluiigsmenn
eða tæplega það skyldu einkum
vera valdir til helztu starfa þjóð-
félagsins.
Hvort sem þetta er í samræmi
við hugsun »Borgara< eða ekki,
þó er ástæða að þakka honum
tilefnið til þess að líta á málið
einnig frá þessari hlið.
Kon u rl
Munlð eltijp að bið|a
um Smára smjörlikið.
Dæmlð sjálfar nm gæðin.
Til vandiætarans.
Mikill er okkar munur,
meiri’ en ég lýsa kann.
E>ú sfelur dómsvaldi Drottins;
ég dæmi’ ekkl nokkurn mann.
Til sætis mér vfsarðu í Víti.
Vel á því, góði minn! fer:
Láttu mig helvíti hljóta.
Himinn pinn leiðist mér!
G. Ó. lells.
Dagsverkagjafir til
Alþýð ukússins.
8. — ii maí: Oddur Bjarna-
son Ingólfsstræti 23 og Ingi-
mundur N. Jónsson Laugav. 46.
Finsk sðngkona.
Hingað kemur með fslani f
dag finsk söngkona, Signe Lilje-
quist, og ætiar húti að halda tvo
eðá fleiri hljómleika hér f bæn-
um og nágreninu. Síðan mun
terðinni heitið norður og vestur
um land.
Það er heldur sjaldgæft, að
fslendingum gefist kostur á að
hlustá á erlendar söngkonur,
og vonandi neyta þeir því þessa
tækifæris nú, einkum þar sem
hér er um fræga söngkonu að
ræða. P.
í
Munið,
að Mjólkuifélag Reykjavíkur sendir
yður daglega heim mjólk, rjóma,
skyr og smjör, yður að kostnað-
arlausu. — Pantið í síma 3 387.
Gulur Gardínulitur
mjög ódýi* tœst i
Kaupfélaginu
Pósfhússtræti 9.
Þvottasápur,
Jhvitar og rauðap,
bláar og beztax* i
Kaupfélaginu.
Veggfóður,
yfir 80 teg. fyrirliggjandi,
Góður pappír. Lágt verð.
Hiti & Ljós
Laugavegi 20 B. — Sími 830J
Skattakærur skrifar
Pétur Jakobsson, Nönnugötu 5
heima kl. n —12 og 6—7.
. „Söiigvar jafnaðarmanua“
eru bób, sem enginn alþýðu-
maður má án vera (verð 50 au.).
Fæst í Sveinabókbandinu Lsuga-
vegi 17 og á afgr. Aiþýðublaðsins.
Kaupondur blaðsins, sem hafa
bústaðaski(ti, tilkynni afgreiðsl-
unni. Einnig þeir, sem verða
fyrir vanskilum.
Sú þriðja hefir farið sigurför um
allan heim. Söguútgáfan, Reykjavík.
Brýnsla. Hefill & Sög Njáis-
I götu 3 brýnir öll skerandi verkfæri.