Jörð - 01.09.1946, Qupperneq 133

JÖRÐ
131
ár, hvort nokkur hæfa sé í sögunni um strok Magnúsar. Ein
heimild hefur þó fundizt, sem taka verður nokkurt rnaik a.
Til eru enn þá verzlunarbækur Flateyrarverzlunar frá þessu
tímabili, og sést þar úttekt Skarphéðins, aður en hann lagði ui
höfn í síðasta sinn. Sú úttekt er sízt meiri en í meðallagi. Þetta
atriði sannar að vísu ekki mikið, hvorki til né frá, en það veikii
nokkuð trúna á fullyrðingar þeirra manna, sem töldu, að aukin
matarúttekt benti á strokhugarfar.
Hér verður enginn dómur kveðinn upp í þessu mali. Þeii,
sem trúa staðfastlega á máltækið, að sjaldan ljtigi almannaróm-
ur, munu að sjálfsögðu aðhyllast söguna um brotthlaup Magn-
úsar, því að sú var skoðun alls þorra manna vestra. Hinir van-
trúaðri benda á það, að enginn skipverja á Skarphéðm, hvorki
Magnús né hásetar hans, hafi átt hið minnsta sökótt. Voru þeir
allir lausir og liðugir, og gátu hiklaust farið hvert á land sem
þeir vildu, án þess að í nokkra launkofa þyrfti að fara. Þá mætti
það og furðu gegna, ef allir skipverjar hefðu lifað góðu lífi urn
langan aldur erlendis, að enginn þeirra skyldi nokkru sinni
láta vini og frændur til sín heyra. Slíkt hefði þó ekki getað á
nokkurn liátt talizt saknæmt eða hættulegt að mörgum árum
liðnum. Loks verða það að teljast þungvæg rök gegn undan-
komu Magnúsar, að skömmu eftir að hann lét úr höfn, gerði,
sem áður getur, eitt hið ofsalegasta mannskaðaveður, sem sögur
fara af á þeim árum. ..
Það benda því óneitanlega miklar líkur til, að Magnús Oss-
urarson og félagar hans hafi gist hina votu gröf í sumarmála-
garðinum 1887.
Stökur.
Þeir, sem kvefsnis yrkja óð,
ættu þó að muna,
að flestir hafa launþung lóð
lagt ó samvizkuna.
(Rögnv. x Réttarholti.)
Tíminn bak við tjaldið hljótt
taumaslakur rennur, — —
lífskvöldvaka líður skjótt,
ljós að stjaka brennur.
(Jón Pétursson frá Valadal.)
Þótt ég verði að þurri mold
og þorni fjörsins kraftur,
kaffið heitt og kvenna hold
kveikir lífið aftur.
(Höf. óviss.)
9*