Jólablaðið - 24.12.1924, Blaðsíða 4

4
JOLABLAÐIÐ
TiQt3oaDnt_ro □□□□□□□□□□□□□□□ □□□□□□□□□□□□□
a □
a
□
D
. a
o
9
9
a
□
g
Victoria saumavjel
Sleðar fyrir börn.
AU er selt mjöy édýrt.
er besta gjöfin sem hægt er að gefa í jólagjöf
er viðurkenö sem heimsins besta saumavjelin;
fær meðmæli frá öllum sem hana hafa reynt.
Manðolín og grammofonar

FÁLKI N N“ Laugaveg 24 Sími 670
með lægsta verði hjá
H.Í. II Síillil SI.
Laugaveg 8.
Q
□
a
a
9
n
□ u
noaannGnaa□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□a
f Bókaverzlun
ií
ÉÍ
fást bentugar jólagjafir:
Sálmabækur. Nótnabækur. Ljóða-
bækur Sögubækur. »Poesi« bæk-
ur. Sknfborðsáhöld af ýmsum
tegundum o. m. fl.
^^^i
Hef ýmsar smekklega I
jólagjafir! 1
Húsklukkur, vasaúr, armbands-
úr. Silfurskeiðar, fingurbjargir,
herrafestar, bálsfestar. Alt til-
heyrandi íslenzka búningnum.
D. Daníelsson.
Laugaveg 55. Simi 1178.
Ljósmyndavjelar, efni og áliöld, fjölbreytt-
ara en nokkra sinni áður.
Sport- og íþróttavörur við allra hæfi.
Fótboitar, ódýrari og betri en menn hafa
haft að venjast.
(Spyrjið fótboltafélögin).
Byssur, skammbyssur og skotfæri
hverju nafni sem ncfnist.
(Eftirkröfu-afgreiðslur út um alt land.
Bankcistræti 11
SP0RTVÖRUMÚ5 REYRjnVÍKUR
(EirffiR BJÖRMSSON).
Munið það
Skrautgripaverzlanir, sem ekki
eru við fjölfarnar götur, selja ætíð
ódýra8t. ÞesB utan verður ni i k-
i 11 afsláttur gefiun á plettvörum,
silfurskeiðum og hnífapörum í
SkrautgHpaverzlun
lln: Hirgiiissiiir
Hverfisgötu 32.
Nýjustu bækurnar - --
Agúst II. Bjamason: Siðí'ræði I. 5,00.
Daví'ð Stefánsson: Kveðjur, kvæði; 7,00; ib. 8,50; betra band 10,00.
Einar H. Kvaran: Stuttar sögur. (Smælingjar og Frá ýmsum hliðum).
10,00; ib. 12,00.
Garvice: Verksmiðjustúikan, saga; 5,00; ib. 7,00.
Goodwin: Sigur, saga, 4,50.
Guðm. Finnbogason: Stjómarbót, 4,00; ib. 6,00.
Ilulda : M'yndir, 5,00.
Jakob Kristinsson: Skapgerðarlist, 5,50
Jón Sveinsson: Sólskinsdagar, ib. 7,50.
Kristín Sigfúsdóttir: Sögur úr sveitinni, 5,00; ib. 8,00.
Dbmankoski: Blómið blóðrauða, saga, ib. 5,00.
Páll J. Ardal: pvaðrið, sjónleikur, 2,00.
Sig. Nordal: íslcnzk lestrarbók, 12,00; ib. 15,00; skinnb. 18,00.
Sig. Sigurðsson: Ljóð, 2. útg., 5,00.
Stefán frá Hvítadal: Heilög kirkja, sextug drápa, 3,50.
Stgr. Thorsteinsson: Ljóðaþýðingar I. 7,00; lakari pappír 6,00.
Sveinbjöm Björnsson: Ljóðmæli, 8,00.
Orn Amarson: Illgresi, kvæði, 4,00.
— — kaupa allir í
Bókaverzlun Ársæls Árnasonar
Jólabækur
* Vér höfum meira og betna
úrval af jólabókum i ár
en nokkru sinni fyr — og
fjöldi góðra og gagnlegra
muna til jólagjafa.
LaUgaveg 4.
Reykjavík.
Jólaskófatnaður
Kvenskór reimaðir, frá 10 kr. pa.rið.
Do. með ristarböndum, svartir og brúnir, með háum og
lágum hælum, frá 8,50.
Karhnannastígvél sterk o.g góö, frá 19,50.
Do. . randsaumuð Chev. með og án táhettu, verulega
góð og faiieg, aðeins 25 kr. parið.
Karlmannaskór, mikið úrval.
Barnastígvél, svört og brún.
Teipuskór, með hæibandi, allar stærðir.
Gúmmístígvél, á bÖrn og fuilorðna.
Sérstaklega skal mælt með til jólagjafa
blýjmn og fallegnm inniskóm á börn og fuilorðna.
Skóverzlun B. Stefánssonar
Langaveg 22 A.
Sími 628.
Eg sat við gluggann á gistihúsinu og horfði út yfir fjörðinn.
{. — Sjórinn var kyr; aðeins þar sem skerin voru, sást dauf skrýfing á
yfirborðinu. Það var annars einkennilegt kvöld. — Mynd og iögun
skýjanna hafði verið rajög skrátilega margbreytileg; — það var skemti-
{ legt að sjá það;--------en svo runnu þau saman í eitt samihengi og
sýnin var horfin! — En samt sem áður bar margt fvrir augu: I fjar-
sýn gnæfðu hin bláu f jöll í hátignarlegum voldúgleika, vitandi, að þau
komu fram sem stórveldi. Mjer virtist blái liturinn fagur — alveg
dimmblár, eins og Miðjarðarliafið, og nýfallni snjórinn, sem sást á
fjallatindinum, var svo skínandi hvítur. — Nú gengur sólin til við-
ar — dinunrauð. — Blátt, hvítt og rautt; það eru íslensku þjóðlit-
irnir, sem eg hefi fyrir augum. En nú dinxmir og hugsanirnar fara í
langferð — kynlegar hugmyndir bera mér fyrir sjónir í rökkur-
stundunum — bjartar endurminningar, sem ávalt hafa sérstakt lað-
andi afl — dimmu endurminningunum drekkjum vér helst af öllu í
hafi gleymskunnar. — Nú er sólin horfin — og það var sólarlagið,
sem kom til leiðar, aö þessi ehdurminning vaknaði.
Eg stóð niðri við höfnina í Piræus, útborg Aþenu. Það var einn
átakanlega októberdaginn, þegar Grildrland iuifði sagl Tyrlcjaveldi
stríð á hendur og Balkanófriðurínn byrjaði. Fyrir augu mín bar
inarglita mynd. — Það átti að flytja stóra hópá af hermönnum á
skipsfjöl og fara með þá til vígvallarins. Ilomaflokkarnir reyndu að
hrífa þá með hinum lífgandi lögum sínum, en það liepnaðist ekki vel.
— Þeir voru daprir í bragði þessir mörgu æskumenn, sem nú kvöddu
föður og móður eða konu og böm — og þaö var ékkert furðulegt. I
fyrsta lagi áttu þeir að yfirgefa ástvini sína og í öðru lagi áttu
þeir aö fara og drepa menn, sem þeim var persónulega ekkert illa við.
------ Já, það var mörgum erfitt að skilja þann októberdag, cn föð-
urlandið kraföist þess og vegna þess varð að hlýða. Nú liðu stóru
skipin út af liöfninni.----------Þeir, sem liöfðu orðið eftir, stóðu á
bryggjunni, og augu margra voru full af tárum, — en þeir leituðust
af alefli við að byrgja þau inni — heima var þeim gefinn laus
taumur. Nú sást aðeins dauf reykjárrák úti við sjóndeildarhringinn.
Skipin voru horfin. *
Eg varð hugsi. — En sjá! — sólin var aö hverfa — fugurt sól-
arlag. Það var eins og sólin væri að drukna í hlóöhafi. Blóð! — Sjá
vígvöllinn, hið þunga, velgjulega loft og púðurreyk og ryk, sem gerir
þungt fyrir brjósti. — Blóð! Blóð og aftur blóð. Alstaðar er hið
dimmrauða efni. —
5pá gamla mannsins.
Sóknarmenn héldu fund til að
fagna nýkomnum presti sínum.
stóðu þá upp ýmsir safnaðarmeð-
limir og héldu hverja lofræöuna af
annari um nýja prestinn, sögðu
hann væri ágætur ræðumaður, frá-
bær spekingur, frjálslyndur í trú-
arefnum, gáfnmaður mikill o. s. frv.
Síöast stóð upp gamall maður og
mæJti: „Bræður rnínir! Mig iangar
líka að fagna unga prestinum okk-
ar með fáeiniun orðum. Eg þekki
ekki skoðanir hans í trúmálum, á-
form, hans né hvernig hann lítur á
hiblíuna. En eitt veit eg, aö ef hann
vill fylgja orði Guðs og boða Jesúm
Krist og hann krossfestan, þá hefir
hann ávalt nægilegt efni fyrir hendi
til þess að geta starfað alla æfi
sína."
Þess þarf vart að geta, aö allir
viðstaddir tóku þessum orðum með
hljóðlátu samþykki.
Og spáin mttist.
lini hw opéiapa.
Lúthrr sagði:
„Þegar eg prédika, þá set eg mig
í lága sessinn. Eg tek ekki nokkurt
tillit, til doklora og meistara, þó að
þeir séu að öllum jafnaði ekki færri
en fjórir tugir í kirkjunni. Eg beini
öllu athygli inínu að hinum mikl i
fjöida ungra manna, barna og
þjóna; þeir eru eigi fa^rri en 2000
í kirkjunni. Eg beini prédikun
minni til þeirra, sem hennar þ-iría
við.“