Jólatíðindin - 24.12.1920, Side 1

giiiiiiiiiitiiiiHiiiiiiiiiHiiiiiiiiiuimiiiiiiiui|iiiiiliiiiliiiiiiiii!iniiHiliiitliiiiiiiiiiiiiiiiiilllliuiiiiiUiliiiiiiiiiiiiiiiiliiiiliiiiiiiiiiiiitiiiuil»limiiiiimiHulutttmiMiUu(uuNUUHHumiHUHiumwiiiiiiiiimiuiiiiiilttiitiiiiiiHimuiiMiuaiuittMiwiiimuiuiMiiwwmMitHijj
SlllllllltllHIIUIIHHIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIWIIIIIlíllÍrÍÍtlllllllllllllllHIUHg ------- ------------------------------------------- - — - * *
JOLAGJOFIN
ffiimuuiiiiHiiiiumiiiiiiitiiuuiiiiiiHiiuiiiiimmiiiimmmiHimuiiiHiitiiiii;
| |
isiBriiiaiimraixaii'
siiimiinuiHiiituiimiiiimuiiiimiiumiuiiimimmmumiuimmiiiiiimims

Jóh. 3, 16.
JólahátíSin leysir úr lœðtngi það besta, sem finst í fari mannanna.
Sé noþþur göfug tilfinning finnanleg í hjörtunum, gjörir hún vanalega vart
við sig jólaþvöld. — paS er sem allir verSi göfugri og betri þessa minn-
ingarríþu þvöldstund. Persónur, sem allan ársins hring hugsa einungis um
sinn eigin hag, vaþna oft til meSvitundar um, aS þeir eru iil, sem’ eiga viS
þung Ufskjör aS búa. Rödd samvisþunnar þagnar ógjarnan /jir en þœr
hafa gjört eilthvaS til þess aS létta undir byrSarnar og auþa jólagleSina
meSal þeirra sem bágast eru staddir.
Dyr hjartnanna og heimilanna eru víðasthvar fúslega opnaSar, ef
þurfamaður þnýr að dyrum þetta heilaga þvöld.
Hver er orsöþin? — pað sem gjörir mennina góða og misþunnsama
er þœrleiþurinn. Allar jólagjafir eru óljóst endursþin hins miþla,
eilífa kœrleiþa, sem er þjarni jólahátíSarinnar:
pví að sv o elsþaði G u 8 h eiminn, að hann gaf
s o n sinn eingctinn, til þ ess aS hv er, sem á hann
tr úir, glatist eþki heldur hafi eilíft lí f."
Pessi kcerleikur nœr langt. Hann nœr til þín og mín; — já, í raun
rétlri er hér hið rétta heimkpnni mannanna. Faðmur hans getur rúmað
alt, og armleggur hans nœr til hvers einasta fátœklings; því það er
allur heimurinn, sem Guð elskar.
pú undrast? — Heimurinn? — Já, hann segh svo sjálfur í orði
sínu, og orð hans eru sannleikur.
Venjulegast er það svo, að eitthvað sjerstakt og aðlaðandi veldur
því, að ein persóna geðjast annari belur en önnur; af því sprettur vin-
átta eða kœr-leikur. Orsapirnar til þess eru mjög mismunandi í eðli sínu;
kœrletkur sumra er sprottinn af Ukamlegum gjörfileik, — gáfum, stöðu,
auðœfum eða öSrum slíkum yfirburðum.
Vér hljótum því, er vér aihugum okkur sjálf með fullri óhlutdrœgni,
að spprja með undrun: Hvað er það í fari voru af persónulegum gccð-
um, sem gat orðið þess valdandi, að GuS elskaði oss? J)ví betur sem vér
athugum ástand vort, þess betur hljótum vér aS finna hið miþla og1 marg-
víslega í fari voru, sem er ábólavant og öfugt, vœgast sagt. pá blasir
við oss sú hliS mannlífsins, sem óneitanlega er mest áberandi: Dramblð,
drotnunarsýk'm, léttúðin og hégómagirndin og margt og mlk'ið fleira, sem
hlýtur aS vera viðbjóðslegl í augum Guðs. Hvers vegna, já, hvernig gal
Guð þá elskað þennan heim, sem þjónar hinu 'tUa, með svo mlkiUi þost-
gœfni? Svarið verður fprst og fremst: / honum býr sá eldur þccrleik-
ans, sem hin miklu og ströngu vötn ekk't geta slökt. 1 honum býr, ef
svo má að orði komast, þar sem um höf und kœrleikans er að rœða,
sá kœrleikur, sem v onar all, tr úir öllu og umb er alt.
Pað er af þessum ástœðum,, að hann hefir el(ki ])firgefið oss enn þá.
Söþum þess hefir hann eþki tapað aliri von um afturhvarf vort, þótt allir
aðrir hafi mist hana fprir löngu.
Kœrleikur hans er kraftur hjálprœðisins, er afl, sem bjargar og frelsar.
Mik'dleik kœrleika hans getum vér best séð á því, hversu gjöf hans
er stórvœgileg og með hverju móti hún er veitt. — i—•
Eftir vorum mœlikvarða eru til stórgjöfular persónur, sem þó sakna
einskis í af þeim ástœðum, að þœr gefa af nœgtum sínum. pannig hefði
Guð vitanlega getað úthlutað gjöfum af gnœgð sinni, ausið pfir heim-
inn gulli og gersemum, án) þess að fara sjálfur nokkurs á mis sökum þess.
En að hvaða gagni hefði það komið? Hefði nokkur orðið eiliflega sœll
fprir þá fórn? — jpvert á móti. Menn hefðu þá vitanlega rifið hver til
sín svo mikið sem unt var af þeim gœðum, og orðið eins og repnsla er
fengin fyrir með þá, sem gullinu þjóna. peir hefðu flesiir orðið enn þá
jarðbundnari og óguðlegri en nokkru sinni áður.
Guð átti einungis einn son, sem hann sjálfur kallaði son s'tnn elsku-
legan og eingetinn. pennan einkason sinn, þessa dýrmœtu eign, gaf
hann heiminum til v i 8 re i s n ar.
Hvílík gjÖf!
pað er því ekkt nema sjálfsagt og eðlilegt, að sú spurning sé mjög
almenn meðal allra þeirra, sem gjöra ekk't mat og drpkk °g skemtanir
að aðal-jólafagnaðinum, spurning'm um það, hvort Guð vonist eftir þvi
að vér hagnýtum þessa himnesku jólagjöf. Hvort vér metum þessa miþlu
fórn hans nokkurs, eða virðum hana að veitugi og lifum eins og vér eigum
honum enga þakklœtisskuld að gjalda. Og það verður ekk't svo erfitt að
komast að ábpggilegri niðurstöðu í þessu efni, ef einlœgnin og samvisku-
semin eru með í leitinni.
Eg sp))r því blátt áfram: Trúir þú á Guðs son? Sé svo, hefir
en gum dauðlegum manni hlotnast m eir't gœfa, né heldur nokkur
eignast dýrmœtari jólagjöf. Sé svo, erl þú á leiðinni J>fir frá dauðanum
til lífsins. Sé þáð annað meha og ábpggilegra en hugmpndasmíði ein,
— séu það sannindi, sem endurlaka sig í lífsbaráttunni daglega, — er
tilcetlun Guðs með sinni guðdómlegu fórn náð, hvað þig snertir. pá hefir
jólahátíðin það gildi fprir þig, sem vera ber, en f]jr eJfjji.
Jólahátíðina ber að dprum hjá oss enn þá einu sinni, og með komu
hennar noer þessi blessaði boðskapur til vor með nýjum krafti og alvöru:
í dag er pður frelsari fœddur, sem er Kristur Drottinn. Enn þá einu sinni
bý 8 ur Guð sina dýrmœtu gjöf. Hver kann að segja nema þetta vcrði
vor siðustu jól hér á jörðu. Látið þessa jólahátíð því verða bestu jóla-
hátíðina sem þér enn þá hafið lifað. Eg segi: látið hana verða bestu
hátíðina, því það stendur auðvitað í J>ðar valdi, hvort þér viljið hafna
eða veita viðtöþu jólagjöf Guðs, en á því veltur alt, bceði tímanleg og
eilif gleði og hamingja.
pú hefir miþið annríki? Margt annað, sem þér virðisl girnilegra,
kallar að þér? — Já, eg þekk't þetta, — og finn til með þér, — því
alt þetta hefi eg sjálfur repnt. Pað voru þebr tímar, er mér fanst eg hafa
öðru að sinna og til annars kjörinn, en að hugleiða þetta mál. pað
voru þeir tímar er mér fanst kristindómurinn vera kenningakerfi (Teori)
eitt, hrjóstrugt og úrelt, sem fátt hafði að bjóða. fívílíkur misskilningur!
— Ávöxtur þekk'mgarlepsisins. — Eg býst því við, að yður þpk'i þnð
ekk'i nema eðlilegt, að síðan sú stund kom í lífi mínu fyrir fullum 10
árum, að eg sá og repndi, að kristindómur sá, sem bpgður er á Kristi,
er undirstaða alls lífs og hollustu, sá að hann er til allra góðra hluta
nytsamlegur, — að eg frá þeirri stundu hefi gjört alvarlcga tilraun, í öll-
um störfum mínum, til þess að láta leiðast og stjórnast af anda hans.
Skamt, já, mjög skaml, hefi eg komist í viðleitni minni, en það hefir
hún þó kont mér, að þeim tíma er vel varið, sem notaður er til þess að
keppa að því takmarki, sem kristindómurinn vill hjálpa öllum m önn-
um að ná.
Mundu að tíminn er hraðfara og þú eldist óðum og áður en þig
varir drepur sendiboði r éttvísinnar, dauðinn, að dprum. Hvað
mpndir þú þá ekk'i vilja til vinna, að geta haldið j ó l m e 8 J e sú
í ríki hans?
A þessari jólahátíð vill hann taþa sér bústað í húsi þínu og hjccrta.
Hafi honum ekk'i staðið þar dj>r opnar fyr, þá flýt þér að bjóða jóla-
gestinn velkominn.
Hvork't meðlœti og upphefð, móllœti og niðurlœging né nokkur störf
mega tefja þig.
Og að endingu: Mundu umfram ali, að hann kcmur því að eins að
þú, með h j ar ta o g munni, b j ó ð 'tr h o num til þ í n. Hann
þrengir sér e/j/jt inn í híbýli þín, gegn vilja þinum og vitund.
H ann k cmur þ ar sem er h j ar t ar úm, því þ ar er
n ó g h ú sr ú m.
„Kom þú, ó, maður, og fagnaðu frelsinu lýða,
flýttu þér öruggur Drottins í armana blíða.
Heit honum frú,
hjarta þitt gef honum nú,
lát hann ei lengur þín bíða."
Ávalt næg-ar birg-ðir af vörum.
Verðid mjög sanngjarnt.

JL
T
ÁH m 1 <^1tl liefir alt sem menn jmrfa á að hálda til klæða til jólanna, og ráðum vér mönnum að líta þangað inn áður en jteir fara annað.
I Grömlu b'Ciöinni fæst: $
Jólakerti.
BRAUÐVÖRUR:
Kex, sætt og ósætt
Rringlur
* Skonrok ; ! i
Kornvörur alskonar
Kartöfur / *
NÝLENDUVÖRUR ALSKONAR:
Avextir, niðursoðnir og þurkaðir, margar teg.
Grænineti, þurkað margar teg.
Krydd
Lax, Sardinur, Kjöt o. fl. ^ ’...P 'á
Cacao, Edik, Saft,
Maccaroni, Larberjalauf,
Kaffi, Export, Te, sykur.
Ostar, margar teg.
Margarine
STEYPTAR VÖRUR:
Ofnar og eldavélar <
Málning allskonar,
Litur
Veiðarfæri
Línur, Taumar, Önglar, Lóðabelgir o. fl.
OLlURá
Smörolía, Cylenderolía, Tvistur, t
Mótorlamar, Skrúflyklar
Pakningar, Hreinsinálar o. fl. i
Steinolía
HREINLÆTISVÖRUR:
Sápa, Sódi, margar teg.
OLlUFATNAÐUR
SKÓFATNAÐUR
Leir og Postulín
JÁRNVÖRUR:
Smíðatól, Skóflur, Hnífar o. fl., o. fl.
Lampar, fjölbreytt úrval
B Y GGIN G AREFNI:
Saumur <
Pappi 1
Tjara
Trjáviður.
III
||U;
Ölinm, sem til þekkja er kaimngt, að verzlnnln gerir sér mjög mikið far nm að selja eingöngn vandaðar vörnr. — Engir dagprísar.
Útbú á: Flateyri, Bolungarvík, Hesteyri, Látrum í Aðalvik og Arngerðareyri.
III
sdtl