Jólatíðindin - 24.12.1931, Page 1

JÓLATÍÐIN
17. ARGANGUR.
ÍSAFJÖRÐUR, í DESEMBER 1931.
UPPLAG: 1000.
Dyrð sé Guði í upphæðum
og iriður á jörðu með þeim mönnum sem hann hefir velþóknun á.
Lúkas, 2, 14.
JÓl.
Hvers vegna höldutn við jól í
ölium kristnum löndum? —
Hvers vegna syngjum við jóla-
sálma og tendrum jólaljósin? —
Hvers vegna finst okkur, að við
þurfum að vera betri og vingjarn-
legri hvort við annað um jólin en
endranær? Vegna þess að jólin
minna okkur á merkilegan boð-
skap, kærleika og gleði. Vart
nokkru sinni hefir jafn merkilegur
boðskapur farið um jörðina og
boðskapur englanna, er þeir fluttu
hirðunum frá Betlehem.
.Yður er i dag freisari fæddur,
sem ér Drottinn Kristur, i borg
Davíðs". — Gleðilegri boðskapur
hefir og aldrei heyrst en sá, að
Guð hafi gefið son sinn mönnun-
um til frelsunar, því svo elskaði i
Guð heiminn, að hann gaf sinn
eingetinn son, svo að hver sein
á hann trúir glatist ekki, heldur
hafi éilfft lif.
Boð'skapurinn er tnikill og fag-
ur, því hann ber hinum æðsta
kærleika vitni, eilifum, fullkomn-
urn og frelsandi kærleika Guðs á
syndurunum. Þeir sem meðtaka
þennan kærleika i trú fyllast ó-
umræðanlegri gleði, sem vex er
áVin líða, og boðskapurinn festir
dýpri rætur hjá oss, og nær til
fleiri og fleiri. — Þannig getum
við á einn sannan og réttan hátt
haldið hátiðleg jól, nefnilega með
þvf að þakka Guði, eins og hirð-
arnir forðum, sem lofuðu Guð og
vegsömuðu fyrir alt, sem þeir
höfðu séð, og eins og englarnir
er þeir sungu:
Heiður sé guði I upphæðum,
friður á jörðu,
velþóknun Guðs meðal manna.
Chr. Hansen.
—H-ffl—
—— Nóttin lielga. —
Ojg ékki er hjálpræðið í neinutn
löðrum, því að eigi er heldur
annað nafn undir himninum, er
menn kunna að nefna, er oss
sé ætlað fyrir hólpnum að verða.
Post. 4. 12.
Alt er eillft líf. —
Ennþá líður hljótt
yfir hrjáðan heim
heilög jólanótt.
Loga kertaljós,
— Ijómar kotungsbær.
Inn í sálarsal
svlfur guðdómsblær.
Vaka i nótt eg vil, —
von og ást og trú
helga hjarfa mitt.
Hvar er dauðinn nú?
Blaktir ljúft og létt
ljós á kertisbút,
brennur við tninn barm
— bráðum deyr það út.
Inn í eldinn þess
áður vil eg sjá. —
Þar eg heilan heim
horfi klökkur á.
Ótal engla eg sé
óðum færast nær.
nálgast hljómurhreinn
hjarta guðs þar slær
Lífsins dýrsta ljóð
Ijóssins dýpstu þrá,
boð um frelsi og frið
flytur hljómur sá.
Móður milda eg sé —
mig hún nálgast skjótt,
blessað barnið sitt
ber til mln I nótt.
Jesúbarnið blítt
brosir Ijúft við mér. —
Ástaralda guðs
yfir heiminn fer.
Barnið brosir við,
— bendir mér til sín.
Klökk við móðurkné
krýpur sála mín.
Grætur móðir glöð:
„Guð á drenginn minn.
Horfðu í augu hans,
— hann er bróðir þinn!“
Barnið brosir við,
blika augun skær. —
Titrar hljómur hreinn,
— hjarta guðs þar slær.
Mér finst ljós og líf
ljóma gegnum alt. —
Alt er fult af ást,
— ekkert kalt né valt.
Jesúbarnsis bros
bugar dauða og synd,
svo eg hverja sál
sé — t góðdómsmynd.
Gefur móðir glöð
gleðiboðskap sinn
hverjum heitni í nótt:
Hann er bróðir þinn!
Alveg brunnið út
er mitt kerti nú.
Samt er sála min
sæl í von og trú.
Englar syngja enn
eillf sigurljóð.
— Ástareldur fer
um mitt hjartablóð.
Annað kerti eg á,
— á því kveikja vil;
blessuð birtan þess
ber mig himins til.
Brotlegt barn eg er —
bið um vernd og skjól.
Brostu, bróðir minn,
— blessa þú mln jól!
Blíða Jesúbarn!
Beint I riki þitt
láttu lýsa mér
litla kertið mitt!
Jóhannes úr Kötlum.
„Þá vitraðist honum engill Drottins í draumi og sagði:
Jósef, sonur Davíðs, óttast þú ekki að taka til þín Maríu
heitkonu þína, því að fóstur hennar er af heilögum anda.
Og hún mun son ala, og skalt þú kalla nafn hans Jesús,
ÞVÍ AÐ HANN MUN FRELSA LÝÐ SINN FRA
SYNDUM ÞEI RRA.“ (Matt. 1, 20-21.)
Sælir eru þeir, er hafa öðlast þá
gáfu, að geta gert sér vini, þvf
hún er ein af helstu gjöfum Guðs.
Hún felur f sér margt, en það þó
mest, að hún gefur þrek til að
gleyma sjálfum sér, en sjá og virða
hið besta f öðrum. T. H.
px einhver maður aflar sér ekki
tl nýrra vina I stað þeirra er
hverfa, mun hann brátt finna sig
einmana. Maður ætti því að hafa
vináttubönd sfn undir stöðugu eft-
irliti.
Dr. Sam. Johnson.
„Heims um ból
helg eru jól!“
Jóh. 1, 1—5, 14.
Jólin eru komin aftur. Sjálfsagt
hafið þið hlakkað til þeirra lengi,
því að jólin bera af öllum öðrum
hátfðum. Um öll kristin lönd eru
jólin helgust hátfða. Þegar ótnar
klukknanna berast frá þúsundum
kirkna á jólanótt, færir hljómurinn
gleðina rneð sér; englar hitnins
svifa yfir storð og inn í hibýli
manna. í næturkyrðinni berast
ómar ótal jólasöngva. Verður þá
mörgum létt að taka undir, eink-
um börnunum. Eða er þér ekki
ljúft að syngja á jólahátíðinni?
„Gott er að veta barn á jólunum,“
hugsar margur fullorðinn, og fátt
man gamalt fólk jafnvel, og jólin
í föðurgarði. Mundu það barnið
gott, að nú ertu að skapa þér
minningar, sem koma oft til þín,
þegar þú ert löngu hætt að leika
þér að gullunum þfnum á jólun-
um.
Þess vegna er, meðal annars,
svo tnikilvægt, að jólin vor séu
kristin jól, að jólagleðin sé við
það tengd, að ,orðiö varð hold‘ og
tók sér bólfestu meðal jarðarbúa.
Það kann að virðast einkennileg
samliking hjá postulanum, að kalla
Jesúm „orðið“, en ef þið athugið,
að hver sá, sem stendur við orð
sitt er maður, þá verður það skilj-
anlegra. Maðurinrt og orð hans
eru óaðskiijanleg.
Þegar Jesús segir mönnun-
um, að Guð sé þeim eigi lengur
reiður, heldur fullur náðar og
líknar, þá er Jesús sjálfur náð
Guðs, stigin niður af himnum til
þess að opinberast okkur. „Vér
sáum hans dýrð“, segir Jóhannes
postuli um Jesúm.
Jólin eru ekki eingöngu til end-
urminningar um fæðingu Jesú
forðutn I Betlehem. Ef við ætlum
að halda kristin jól, þá verðum
við að trúa þvi, að Jesús lifi enn
þá. Og þess vegna ættum við, á
afmælisdaginn hans, að heita Jesú
fullutn trúnaði æfilangt, og þá mun
hann svara: Sjá, eg gef ykkur
gleðileg jól!
„Því að yður er í dag frelsari fæddur,
sem er Kristur Drottinn!u Lúkas 2, 11.