Liljan - 01.02.1916, Blaðsíða 8
14
LILJAN
Menn sýndu það í verkinu, að þeir báru fult traust til
drengjanna, kunnáttu þeirra og dugnaðar og fengu
þeim vandasöm störf í hendur.
Þegar í byrjun stríðsins bað ílotaráðið um 1000
skáta, og skyldu þeir vera á verði með ströndum fram
Þeir reyndust svo vel, að eflir viku bað stjórnin um
800 i viðbót.
Þegar þýzki flotinn skaut á Scarborough og Whiteby
16. des. 1914, sýndu skátarnir hina mestu hugprýði,
eftir því sem eitt af ensku blöðunum segir.
Varðforinginn segir í skýrslu sinni: »Þeir létu sér
hvergi bregða við hættuna og unnu skylduverk sín
hiklaust; sprengikúla særði einn þeirra, Robert Miller,
mjög mikið og var liann fluttur á sjúkraliús«.
Nokkrum dögum áður hafði Baden-Powell komið til
bæjarins og brýnt fyrir skátunum að rækja skyldur
þeirra; kvað hann það vera skoðun sína, að Þjóðverjar
mundu ráðast þar á ströndina ef þeir á annað borð
hættu á að gera árás á Englandsstrendur. Regar Baden-
Powell frétti hvernig komið var, sendi hann skeyti og
spurðist fyrir hvernig drengnum liði. Bað pilturinn þá
að svara því, að hann reyndi að vera síbrosandi.
Baden-Powell segir um það við sveitarforingja sína :
»Þetta er sá andi, sem þið sveitarforingjar haíið vakið
til lífs hjá drengjunum; slíkur andi mundi leiða þjóð
vora óskaddaða gegnum allar hættur og örðugleika, ef
við megnuðum að vekja hann til lífs í hverjum einasta
enskum dreng. »Vœbnereim
Ef sú tíð rennur upp, að allir drengir á voru
landi likjast ensku skálunum, og búa sig kappsam-
lega undir forustu góðra og hagsýnna leiðtoga, undir