Liljan - 01.02.1916, Blaðsíða 10

16
LILJAN
um með mönnum sínum, sem hér segir. Einn eða tvo
skal hann senda eftir lækni með áreiðanlegum fregn-
um um, hvernig maðurinn hafi meiðst. (Sár, blóðrás,
mar, öngvit o. s. frv.) Sá á ekki afturkvæmt fyr en
hann hefir fundið lækni. Ef mjög langt er til læknis,
gerir foringinn ef til vill aðrar ráðslafanir til að ná i
læknishjálp. Ef llokkurinn hefir ekki nauðsynlegar
umbúðir eða gögn með sér, skal foringi senda annan
mann eftir því í lyfjabúðina, ef hún er nálægt vettvang.
Sjálfur skal foringinn ásamt öðrum mönnum sínum
veita þeim, er fyrir slysi varð, þá hjálp, er hann álítur
þörf á og talin mun verða í eftirfylgjandi greinum.
Hann verður að vera ákveðinn í, hvað gera skuli, og
má livorki vera á honum fum né hik og menn hans
allir verða að hlýða honum skilyrðislaust. Ef slysið
hefir viljað til úti, verður hann ef til vill að leita húsa,
þó skal hann forðast allan óþarfa fiutning. Sé hinn
meiddi maður meðvitunarlaus eða órólfær, lætur for-
inginn menn sína bera hann, ef eitthvað þarf að færa
hann. Það er hægt á tvo vegu og skal því nú lýst. Frh.
Ská tinn.
Eftir Richard Harding Davís.
Stundu seinna gekk hann með stafinn í annari hendi
og töskuna í hinni eftir póstveginum, sem liggur til
Boston, og stundi af mæði. Dagurinn var afarheitur.
Asfaltið á veginum var brennandi heitt og tibráin titr-
aði og dansaði fyrir augum hans. Malpokinn á herð-
um hans lá á honum eins og mara, nærfötin, sem hann