Liljan - 01.04.1916, Blaðsíða 13

L I L J A N
39
slíkt hugrekki, að hann haíi lieldur kosið að láta lííið
en bregðast ættjörðunni.
En harm vekur það hjá góðum drengjum, að heyra,
að Þjóðverjar skyldu sýna svo mikla lítilmennsku að
skjóta drenginn. » Vœbnevcim
Skátinn.
Eftir Richard Harding Davís.
»Alls ekki«, sagði ungi maðurinn. »Þú heíir misskil-
ið þetta. Hvað græðir hún systir þín á því að þú fáir
sólstungu? Eg held að þú sért með sólstungu. Hitinn
hetir gerl þig ringlaðan. Ivomdu nú upp, við getum
rætt þetta mál lrelur á leiðinni».
.Timmy skundaði burt. »Eg vil heldur ganga«, svar-
aði hann.
Ungi maðurinn tók að gerast óþolinmóður. »Hvernig
likar þér það annars«, kallaði hann. »Við skulum segja
að fyrsli greiðinn liafi verið glappaskot og byrja því á
nýjan leik. Gerðu mér nú greiða«. Jimmy stansaði og
horfði með tortryggissvip um öxl.
»Eg ætla úl í Huntersey«, hrópaði ungi maðurinn,
»en hefl vilst. Þú kemur upp í vagninn og verður leið-
sögumaður minn. Þá gerðir þú mér greiða«.
Sinn hvoru megin við veginn var vegvísir úr járni.
Risavaxnar járnhendur bentu þar í allar áttir, og á ein-
um rafmagnslampanum, sem þær héldu á, slóðu orðin:
Til Hunterseyjar. Jimmy benli þangað með höfðinu.
»Eg þakka yður fyrir, en eg ætla að ganga«. Svo