Liljan - 01.06.1916, Blaðsíða 4

46
LILJAN
læra að fremja leikinn hver á sínum tiltekna stað, og er
engin æfing betri í hverri stöðu lífsins, sem vera skal.
En knattspyrna er slæmur leikur, þegar liann dreg-
ur drengina hópum saman frá því að taka þátt í hon-
um sjálfir, svo að þeir gerast aðeins áhorfendur.
Sjálfum þykir mér undur gaman að sjá þessi ágætu
sýnishorn þjóðar vorrar, er þeir eru svo vel æfðir, að
eigi verður að leik þeirra fundið. En það liggur við að
eg fái velgju, er eg lít hinn flokkinn, drengi og unga
menn hópum saman, föla, mjóa um brjóstið, keng-
bogna, hreinustu óþrifa gimbla, síreykjandi sígarettur;
en allir verða þeir móðursjúkir af því að stynja eða
æpa gleðióp í eins konar æði eins og þeir, er hjá þeim
standa, — en allra andstyggilegastur er þó ofsahlátur-
inn, er jafnan kveður við, er einhverjum leikanda
verður eitthvað lítilsháttar á eða hann fellur.
Það er eigi auðvelt að sjá, hvort þetta geti verið
sama þjóðin, sem fengið hefir það orð á sig að vera
fálát karlmennskú þjóð, er aldrei skiftir skapi, en sé
þá öruggust, er mest liggur við.
Leiðið drengina af ómennskubraulinni, kennið þeim
karlmennsku, látið þá taka þátt í leiknum, hver sem
liann kann að vera, svo að eigi verði úr þeim áhorf-
endur einir og slæpingar.
%
Hjálp i viðlögum.
5. Að binda um sár.
Þegar bundið er um sár, skal fyrst og fremst gæta
hreinlætis. Hörundið i kring um sárið skal þvo úr heilu
sápuvatni og er bezt að nota til þess hreinan hand-
j