Liljan - 01.10.1916, Blaðsíða 12

76
L I L J A N
það átti að halda stjórnarfund í »Togleðursfélagi
Brasilíu«, en Barnes þingmaður var formaður þess
félags, Það átti að vera leynifundur. Þeir stjórnendur,
sem dvöldu yfir sumartímann á sjávarströndinni, voru
kallaðir saman með simskeytum, en þeir, sem voru á
sjóferðum, með þráðlausum firðskeytum. Sunnan frá
miðjarðarlínunni höfðu borist andstyggilegar, ljótar,
hræðilegar kviksögur. Nú var kviknað í undir yfir-
borðinu, og þaðan barst aðeins daunn, en það var
líka eins illur daunn eins og af sjálfu togleðrinu,
þegar það brennur. Það gat blossað upp þá og þeg-
ar. Hvort var nú betra fyrir stjórnendurna að reyna
að láta þessar hneykslissögur fyrnast og eiga það á
hættu, að þær kæmust upp, eða verða fyrstir til að
ljóstra því upp, benda sjálíir á svivirðinguna og eyða
henni? Þetta áttu stjórnendurnir og formaðurinn að
gera út um mitt í ágúst-hitunum.
Champ Thorne hafði ekki liugmynd um þetta;
hann vissi það aðeins, að Barbara Barnes var ein-
hverra liluta vegna i borginni, og að hann var loks-
ins kominn í svo góða slöðu að hann gat beðið
hennar og að hún myndi alls ekki hryggbrjóta hann.
Hann kærði sig ekki um að vita annað.
Hann hafði játað henni ást sína fyrir ári síðan.
Hann sagði henni þá, að áður en liann gæti kvænst,
yrði liann að geta unnið fyrir konunni sinni, því að
hann vildi ekki fé frá föður hennar, og að þau yrðu
að bíða þangað til hann fengi launahækkun.
»Hvað er að peningunum hans pabba?« haðíi
Barbara spurt.
Thorne svaraði ekki spurningunni beinlínis.
»Það er ofmikið af þeim«, sagði hann. »Líkar þér
A