Kennarinn - 01.05.1899, Blaðsíða 13

—117—
SKÝRINGAE.
I. Glœpurinn.—Ananías er sýnishorn þeirra, sem: þykjast vera fullir af liinni
kristilegu góðgerðasemi, en liafa þó hugan fastan við mammon. Með samþykki
konu sinnar hafði hann ásett sér að ávinna sér lofstýr safnaðarins, með því að látast
sýna mikla sjálfsafneitun. Hégómagirnin stríðir við ágirndina í hjartá hans, “Því
skyldir þú gefa alt verðið?” hvíslar Satan að honum, “enginn mun nokkurn tíma
komast að því”, Stærilætið og nízkan miðla svo málum og koma sér saman um að
ljúga, svobáðar tilhneigingarnar hafl nokkuð. Ananías gengur djarflega fram fyrir
söfnuðinn, þar sem liann er saman kominn, og leggur gjöf sína við fætur postul-
anha. Betur að liann hefði ekkert geflð, heldur sýnt mammons elsku sína; betur
að hann hefðl geflð alt og orðið allra manna fátækastur, heldur en að frambera
gjöf, sem ekki var gefln af. clsku og heilum huga. Ifin livössu augu postulanna
sjá gegn um skýlu hræsninnar, því augu Ananíasar neita þvi, sem tungan staðhæflr.
Hversu þessi inaður lilýtur að liáfa mint Pötur á hinn annan svikara, Júdas, sem
Jesús hafði kallað djöful (Jóli. 0:70). Strax og hann hefur verið afhjúpaður kem-
ui hegningin; reiði himinsins slær liaun til dauðs við fætur postulanna.
II. Ilcgningin,—“Lygavarir eru drottni andstyggilegar.” Ilversu fljótt liafði
ekki Satan náð inngöngu í hina nýju Paradís, liina nýfæddu kristilegu kirkju! í
aldingarð þenna, þar sem alt var friður, gleði og kærleikur í heilögum anda, sáir
þann sínu skaðlega illgresi. Að ljúga að guði er ávalt hættulegt, en að sá sæði
lýginnar í barnshjartað, að eitra blóð hinnar ungu kirkju, var daúðavert og hlaut
að vera refsað af guðs réttlátu reiði. Tíl 'eru kraftaverk náðar og kraftaverk dóms.
Öll kraftaverk frelsarans voru náðarverk, nema eitt. Öll kraftaverk postúlanna voru
náðarverk, nema þetta. En hoguing og domur hlýtur líka stundum að koma fram i
guðs söfnuði,þó óttalegt só. Stundum h'ýtur guð að kveða upp dóm yfir mönnum i
þessu líti, svo þeir ekki .gleyini dómi annars lífs. jMest riður á |>ví, þegar hættast er
við útbreiðslu spillingarinnar. Þessi dómur var handárskrift guðs á vegg liinnar
kristnu kirkju, til þess að vara liana við hinni hættulegustu synd, “Hversu
órannsakanlegir eru dómar hans,”
III. Ahrifin—Miklum ótta sló yfir alla, bæði þá, sem við voru staddir og þá, sem
siðar heyrðu um atburð þennan. Þessi ótti ætti en að vara, þvíen er guðs réttláta
reiði upptendruð mót falsi og lýgi, underferli og svikum. Kristilegur sósíalismus
er eun til hvervetna þar, sem k.ærleiki Jesú Krists fyllir hjörtun. Ilann erfrátrugð-
inn hinum svonefnda sósíalisaius vorra daga í því, að hann er óeigingjarn og öfga-
laus, Kristnir inenn lieyra guð til sín tala í rödd kirkjunnar og gefa af eigum sín-
um öðrum til lijálpar vegna Krists. Og þeir allir syndga eins og Ananías, sem eiga
gnægðir stundlegra efna, on daufheyrast við orð kirkjunnar og vitnisburð lieilags
anda og leggja ekki til af eigum síuum guðs nafnitil vegsemdar og meðbræðrunuin
til hjálpar. Hinum ranglátu mun guð hegna. Ósannsögli er einhver hin stærsta
synd. Yarist að ljúga aö nokkrum manni; um fram alt, liræðist að ljúga aö kirkj-
unni og erindsrekum liennar. Þetta dæmi Ananíasar ogSaíTíru er oss geflð, svo vör
óttumstmeir en alt annað að fara að eins og þau, heldur sýnum í öllu lífl voru, að
vér eruin lieilir og lireinir, stöndum við játning varauna með guði helguðu lif-
erni og leggjum stund á að lifa r<innleik/mi<-ljí\ með orðum og athöfnum,