Kennarinn - 01.06.1899, Blaðsíða 1

Mánaðarrit til notlainar við uppfrœdslu. barna í sunnudagsskótum
og heirnahúsum.
2 árK. MINNEOTA, MINN., JÚNÍ 1899. Nr. 8.
ÉG ÞEKK.I LAK D.
Þftt nf tféru SU'indári Jtriein,
í'g ).(‘kki land- < i það <>r hér á jörð,
olt þangað reynist útivistin lu'irð.
Að vísirland það auga enn <“i sú,
í anda’ í fjarska,sMint það lita tná.
Það blasir við. Ó |.ar, ö |>ar
vðr þiggjuui fylling vorrar löngunar.
Ég þekki veg-liann viss og glöggur er,
ei villist neinn,ereftir honmn fer.
En þyrnar vaxa þessmn vcgi á,
liann þröngur er,en samt, hanti rata má.
Hann leiðir oss i frið, í l'rið
og tlytur oss að drottins hægri hlið.
Ég þekki vin—og veginn þekkir hann,
á vegi þessnm talunarkið hann fann.
Til gleði’ og sælu.gegti um hrygð og kross
hins góða liirðis raustin kallar oss.
1 líti’og dauða’ hans hönd, hans liönd
fráhverskyns neyð mun frelsa mína önd.
Ég þekki stund--er stundlegt hverfuralt,
hið stóra orð: þú héðatt fara skalt.
Þá hverfur þokan, þungu lífsins skj;
ijll þraut og hrygð þá breytist fögnuð í.
Ó, blessuð stund! inót þér, mót þer,
ei þekki’eg neitt, er betur svali mér.