Kennarinn - 01.06.1899, Qupperneq 7

—127—
SIC ÝRINGAR.
T. Vii.ft.nr biifnadanna. Eftir all-langt ofsókna-timabil nutu nú söfnuðirrir í
Júdea friðar og voru óáreittir af Gyðingunum. A þessum friðartíma styrktust þeir
og bjuggust undir Uinar aðrar ofsóknir,'sem á eftir fylgdu. Nú var á allan lnitt
reynt að efla hiö innra líf safnaðanna tneð liinum kristilegu dygðum trúar, vonar og
kærleika. Otti drottins var þelm upphaf vizkunnar og heilagur andi bjó rikulega
í söfnuðunum og framkvæmdi margskonar náðarverk. Þessi fjögur stig liins innri
þroska safnaöarins eru talin: (1) hann hafði l'rið, (2) efldist, (3) gekk fram í ótta
drottins, og (4) var fullur af huggun lieilags anda. Gætum að livortþetta eru acal-
einkenni safnaðarlifs vors. Munum eftir )>ví líka, að framför safnaðarins er ekki
aðallega fóigin í liinum ytra vexti lians, ekki svo mjög í aukinni meðlima tölu,
heldur um fram alti efling liins innra lífs, að þar dafni hiuar kristilegu drygði.
II. Ðorkaa,—Tilheyrandi hinum kristna söfnuði i þorpinu Joppe var stúlka ein að
nafni Dorkas, Hennar verður jafnan minst í kristninni fyrir góðgerðir hennar og
víða hefur verið stofnaö félág nokkurt meðal kristinna kvenna, sem keunir sig við
)>essa kristnu stúlku og nefnist Dorkas-fðlag. Tilgangur þess er að starfa að líkn-
arverkum og hjálpa nauðstöddum. Dorkas er ímyiid hinnar kristilegu líknar. Líf
lieunar var kærleikslíf; sjálfsafneitunin var aðul-einkenni hennar. Húu varði öllu
lífi sínu til að lijálpa og leiðbeina, af elsku til Ivrists. Hún hefur lilotið að elska
frelsara sinn af öllu hjarta, |>ví |>á að eius er unt að verða lieitur og staðfastur í
kærleikanum, þegar elskan til Jesú er lieit. Hinn kristilegi kærleikur er sprottinn
af því að minnast liinnar óumræð'legu elsku, sem Jesús Kristur liefur auðsýnt
manni með því að |>ola kvalir og dauða fyrir manu og frelsa mann frá eymd synd-
arinnar. Þegar maður helur orðið varvið föguuð guðs frelsis fyrir kærleika Jesú
Krists, er lijartað orðið fult af viðkvæmri blíðu og ást til allra mannaog maður geÞ
ur ekki annað en lielgað guði líf sitt með því að líkna og hugga hina aumstöddu
ineðbræður. Og enn þá er andi Dorkasar lifandi i mörgum kristnum manni, enn
|>á eru til konur, sem líkjast henni. Það er lítið tekið eftir (>ví ol't og tiðum; (>ví
liinn sanni og guðlegi kærleikur er hógvær og berzt lítið á.—Þér ungu konur,
frelsaðar fyrir Jesd blóð frá eymd og glötun, |>vi viljið þér ei lielga Jesú líf yðar, og
starfa sein góðir englar í söfnuöunum til líknar og hjúkrunar og útbreiðslu frelsis-
ins í Jcsú Kristi?
III. Dauði og upprisa Dorkasar.—Þegir liiu hjálpsama og elskaða Dorkas var dá-
in var lirygð mikil meðal allra í þorpinu, þá mintustallir velgerða hennar. Ekkj-
urnar, sem hún hafði huggað, fátæklingarnir, sem hún hafði lijálpað, hinn kristni
systkynahópur, sem liún hafði umgengist í kærlelka, grétulianaog faustmissirinn
óbætanlegur. Þegar maðurinn seinast er kvaddur af meðbræðrum sínum og liold
hans legst í hið síöasta livílurúm, þáeru engin lofsyrði á við Jiinar angurblíðu eudur-
minningar vinanna um kærloiksatlot liaus og liið hreina og viðkvæma, sem í honum
bjó. Engin Idóm eru eins björt á líkkistu dáins manns einsog tárapi'rlur þakklátra
manna, sem hiun dáni liafði lifað til blessunar. Og Dorkas getur aldrei dáið, né
þeir sein líkjast lienni. Hún lilir í endurminningu vina sinna og margirvcrða til að
þakka guði fyrir þá geisla af lians kærleika, sem frá lieuni stöfuðu út í myrkur
lifsins, Og kraftaverkið, sem Páll postuli framkvæindi ineð því að uppvelcja
Dorkas frá dauðuin, er liigur fyrirmyud liinnar sæluríku upprisu guðs góðu
barnatil dýrðar-lífs lijá guði í eilífðinni.